Als we later terugblikken op Lowlands 2024 en de memorabele momenten van het festival benoemen, dan zou het moment zijn waarop het podium in de Alpha in vlammen op lijkt te gaan en Nas Hate Me Now inzet, hoog bovenaan de lijst staan.
Fotografie Arend Jan Hermsen
De hiphopvedette oogt lang niet meer zo sportief als in zijn hoogtijdagen. Een beetje chubby is hij zelfs. Maar wanneer de epische klanken van Puff Daddy-productie uit de speakers klappen, sprint hij desalniettemin de runway over alsof hij Usain Bolt is, om vervolgens al springend en met een stem vol vuur het hondsdolle publiek toe te rappen. ‘Don’t hate me / hate the money I see / clothes that I buy / ice that I wear / clothes that I try!’ Ieder woord wordt vol overgave met hem mee geschreeuwd.
Voor mij is dit niet alleen een van de meest memorabele momenten van Lowlands 2024, omdat het kippenvel gevoelsmatig metersdik op mijn lijf staat. Het is ook gewoon bijzonder dat een Amerikaanse rapper uit de jaren negentig het nog voor elkaar krijgt om de grootste tent van dit festival in vuur en vlam te zetten. Die mogelijkheid leek er tijdens deze editie – waar de house van Barry Can’t Swim bijvoorbeeld meer bezoek trok dan de punk van IDLES – eigenlijk alleen te zijn voor de grote pop- en dancenamen.
Het wemelt op Lowlands van de jonge mensen die zich Nas amper herinneren. Over hun schouders lees ik zijn Wikipedia-pagina mee. Toch herinneren ze zich zijn muziek en krijgt Nas ze moeiteloos mee. Tijdens een lange, gevoelige uitvoering van One Mic is iedereen bijvoorbeeld stil. Wanneer Nas de microfoon midden in een couplet een stukje van zijn mond vandaan houdt terwijl hij door blijft rappen, hoor je hem warempel bijna a capella.
Ook het materiaal van Illmatic, inmiddels dertig jaar tijdloos, doet het goed. In klassiekers als The World Is Yours en N.Y. State Of Mind laat Nas horen nog steeds een van de meest behendige rappers in de wereld te zijn. Zijn woorden flowen acrobatisch over de beats, die overigens live worden gedraaid door DJ Green Lantern, die in een ver verleden met onder andere Eminem samenwerkte.
Nas probeert zoveel mogelijk materiaal te verwerken in het krappe uur dat hij op het podium staat. En dan was hij ook nog eens tien minuten te laat. Daarom houdt hij het bij een aantal tracks slechts bij een enkel couplet of een refrein en wordt alleen een handvol favoriete nummers volledig uitgevoerd. Deze werkwijze wil nog wel eens rommelig uitpakken bij andere rappers, maar niet bij Nas.
Oud en nieuw materiaal, klassiekers en onbekend werk, snippets en grotere stukken; in totaal vierentwintig tracks laat hij naadloos in elkaar overvloeien. Het is alsof de man een zuurstoffles draagt. En wanneer een fan op de eerste rij een vinylkopie van Illmatic de lucht in houdt, blijkt Nas ook nog eens alert genoeg om deze uit zijn handen te grissen en er een krabbel op te zetten.
Gezien: Lowlands 2024, zondag (19.45 uur) in de Alpha.
