Death Cab For Cutie heeft warme herinneringen aan Paradiso, vertelt Ben Gibbard zaterdagavond aan een volledig uitverkochte zaal. Een kleine twintig jaar geleden stond zijn band vanaf het balkon te kijken naar een concert van Lambchop, en verwonderden ze zich over hoe cool het zou zijn om hier te spelen. ‘But that would never happen’, voegt hij eraan toe met een lach. Het is een tekenend moment van een puntgaaf concert, waarbij band en publiek perfect met elkaar in verbinding staan.
Fotografie Mick de Jong
Een ruime drie jaar geleden, bij de laatste passage van de band in ons land, schreven we dat het net verschenen Thank You For Today het beste Death Cab-album in jaren was. Het vorig jaar verschenen Asphalt Meadows is weer een paar tandjes beter, dus een return to form valt inmiddels voorzichtig te constateren. Wanneer de band om stipt half negen aftrapt met het openingsnummer van die plaat, I Don’t Know How I Survive, krijgt die de ontvangst van een moderne klassieker.
Meteen valt op hoe sterk de geluidsmix is. Het nummer kent een voor Death Cab niet heel gebruikelijke zacht-hard-structuur en de invallende geluidsmuur in het refrein dendert fantastisch uit de speakers, terwijl Gibbards vocalen net zo kristalhelder klinken als op de albums. In het daaropvolgende Roman Candles zingt hij voor dramatisch effect sommige teksten naast de microfoon, en ook die zijn achter in de zaal nog te horen. Zo kent de show dus al een ijzersterke start, die met het gouwe oudje The New Year nog eens wordt verstevigd. Als de iconische openingsriff van dat nummer door de zaal schalt en Gibbard even demonstratief hard zijn gitaar over zijn schouder slingert, staat het kippenvel al op de armen.
Daar zal het een kleine twee uur blijven, want de indieveteranen verkeren in topvorm. Sterke nieuwe songs als Here To Forever en post-lockdown anthem I Miss Strangers wisselen zich af met publieksfavorieten als Cath… en Crooked Teeth. Het applaus groeit in volume na elk nummer, evenals de brede grijs op het gezicht van Gibbard, die er duidelijk plezier in heeft. Al geldt dat niet alleen voor hem. Samen met bassist Nick Hammer is hij het enige originele bandlid dat over is, maar deze huidige iteratie van de band is uitstekend op elkaar ingespeeld. Vooral gitarist Dave Depper, die de in 2015 vertrokken founding member Chris Walla vervangt, bewijst zich maar weer eens als een uitstekende toevoeging aan de band.
Ongeveer halverwege verlaten zijn kompanen het podium en blijft Gibbard alleen achter voor een akoestische uitvoering van I Will Follow You Into The Dark. Je kan een speld horen vallen, maar net wanneer het nummer zijn emotionele climax bereikt, stopt Gibbard met spelen en begint hij aan een praatje. Of we het in Nederland misschien leuk vinden om mee te zingen? Even lijkt dat de sfeer compleet onderuit te halen, maar wanneer de hele zaal het een na laatste refrein uit volle borst meezingt, haalt de frontman zijn gelijk.
Het acht minuten durende epos I Will Possess Your Heart, met die monumentale baslijn, behoort eveneens tot de hoogtepunten. Maar die verbleekt bij wat de band met We Looked Like Giants, een van de prijsnummers van magnum opus Transatlanticism (2003), doet. Het outro word minutenlang uitgerekt en suist als een shoegaze-klassieker door de speakers. Een prachtige muzikale transformatie, die daarna dan weer perfect wordt opgevolgd door het uiterst puntige The Sound Of Settling. We zagen Death Cab niet eerder zo’n perfect gebalanceerde setlist spelen.
Het op spoken word leunende nieuwe Foxglove Through The Clearcut is een gewaagde afsluiter van de hoofdset, maar gezien het oorverdovende gejoel om een toegift dat erop volgt duidelijk een geslaagde. Die toegift komt er natuurlijk en gaat via nog één nieuw nummer (Pepper), twee nummers van dat andere magnum opus Plans (Brothers On A Hotel Bed en Soul Meets Body) natuurlijk naar de onvermijdelijke emotionele mokerslag in de vorm van het titelnummer van Transatlanticism. Met Gibbard eerst achter de piano en dan weer op de voorgrond op het podium, schreeuwen we met zijn allen nog even uit volle borst ‘SO COME ONNNNNNNNNN’ mee. Death Cab For Cutie had al warme herinneringen aan Paradiso. Voor het geval dat nog niet zo was, is het nu zeker wederzijds.
Gezien: 11 maart 2023 in Paradiso, Amsterdam
