Al vanaf opener On The Outside is het duidelijk hoeveel mensen de nummers van NUFAN nog kennen: er wordt stevig gedanst en meezongen. Ook Dumb Reminders, I Want To Be Wrong en Pre-Medicated Murder krijgen genoeg bijval van de eerste rijen. Echt leuk wordt het tijdens Coming To Close van More Betterness uit 1999, het iets oudere publiek dan normaal zingt het refrein massaal mee. Ondertussen speelt NOFAN een goede show. De stem van Sly heeft de tand des tijd goed doorstaan. Wij kennen nog wel een blonde punkrocker – die laatst op een groot festival stond – wiens stem er tegenwoordig meer moeite meer heeft.

No Use For A Name ademt jaren negentig. Het geblondeerde haar van Sly, de korte broeken, de snelle, korte punkrocknummers. Het zijn ook de nummers uit de periode 1990-1997 die het vanavond het beste doen. Logisch ook, de laatste drie albums zijn de minste van de band. Noem het nostalgisch, noem het vergane glorie, No Use For A Name zorgt voor een avond vol ongecompliceerd vermaak. Het geluid is opvallend goed, de band speelt strak en bij een hit als The Answer Is Still No – voorafgegaan door een ‘What’s your name? ‘Fuck you that’s my name – uit 1997 verandert de Oude Zaal in één meezingende massa. Niks meer aan doen!

Zo speelt NUFAN vanavond 26 (!) nummers en stapt iedereen met een grote glimlach op z’n gezicht terug de 21ste eeuw in. Tussendoor doet een Belgische fan nog een aanzoek op het podium, trappen de bandleden wat lol en schudden ze de ene na de andere vergeten klassieker uit de mouw. Vorig jaar stonden ze nog met Lagwagon in de Melkweg, dit jaar laten ze zien de zaal ook zonder co-headliner aardig te kunnen vullen. Volgend jaar weer? Wij zijn voor.

Fotografie: Bart Heemskerk

Gezien: 28 augustus 2011, Melkweg, Amsterdam