Motown, disco en bossanova. Olivia Dean is een muzikale spons met de zielsbeleving van iemand die al een paar levens op aarde heeft doorgebracht. Met haar 25 jaar wordt alles echter ook onderstreept met jeugdige jovialiteit. Ieder nummer wordt voorzien van een uitleg of anekdote waarmee de Londense zangeres, naast haar uitstekende zang, de volle zaal volledig inpakt. Zo verandert ze de Maas in haar vlindertuin waar kriebels in je buik onvermijdelijk zijn.
Fotografie Dimitri Hakke
OK Love You Bye is de opener waarmee Dean grijpt naar de soulmuziek van oudsher. Het nummer zelf is van haar EP uit 2019 met dezelfde naam. Ze heeft tot dusver maar één album uitgebracht en moet dus diep graven om ruim een uur vol te maken. Dat lijkt spannend maar vormt in de werkelijkheid geen probleem, want zelfs de nummers die ze schreef op twintigjarige leeftijd, zijn emotioneel potent.
Ze pakt haar satijnen jurk vast bij haar benen, zodat ze tijdens het dansen niet struikelt. Tijdens het dromerige I Could Be A Florist waarschuwde ze het publiek al: het kan een beetje wild worden zo meteen als de dansnummers komen. Ladies Room is zo’n moment waar het losbarst, met discobeats en smaakvolle blazers, terwijl Dean over het podium rent, danst en paradeert alsof ze al jaren voor de spiegel heeft geoefend met Carole King op haar iPod.
Olivia Dean is dankbaar. Ze benadrukt een aantal keren hoe blij ze is om weer op North Sea Jazz te mogen staan. Vorig jaar stond ze in de Darling met haar debuutalbum Messy, dat toen net een maand uit was. Dat optreden noemt ze een van de spannendste shows uit haar leven, en ook nu lijkt ze haar enthousiasme niet altijd te kunnen onderdrukken, waarop ze haar excuses aanbiedt voor het vele praten dat ze doet, wat het publiek beantwoordt met aanmoedigend gejuich.
Ze zet haar stem laag in op Dangerously Easy. Er klinken overeenkomsten met Adele, maar het duurt niet lang voordat ze haar eigenzinnigheid weer vindt als ze de hoogte ingaat. Zo dwarrelt ze voortdurend, binnen de nummers zelfs maar ook in haar setlist, tussen duistere dramatiek en speelse spontaniteit.
Tijdens haar set weet Dean alle noten moeiteloos te raken. Muzikaal is het allemaal uitstekend, maar de grote roze strik om haar performance is vooral de aandacht die het publiek krijgt, en dat niet met ingestudeerde verhaaltjes maar met een oprechte kennismaking tussen artiest en haar nieuwe fans.
Gezien: North Sea Jazz 2024, vrijdag (19:30 uur) in de Maas.