Een ongelooflijke weelde voor fans van Boysetsfire. Na een afwezigheid van drie jaar is het vanavond al de derde keer dit jaar dat de band uit Newark, Delawere in Nederland staat. Een overkill? Een goedgevulde Gigant vindt van niet. En ze krijgen gelijk. Na een aarzelend begin speelt Boysetsfire een . . .

Aan The Menzingers om de zaal op te warmen. De punkrockband uit Pennsylvania heeft sinds een paar maanden een contract bij Epitaph en mag vanavond laten horen waarom dat is. Sterkste punt van het viertal zijn de twee uitstekende zangers die er voor zorgen dat The Menzingers boven de punkrockmiddelmaat uitstijgen. De nummers zelf zijn solide en niet langer dan tweeënhalve minuut, precies zoals het hoort dus.

Boysetsfire begint wat aarzelend aan de set met Release The Dogs. Misschien is het de vermoeidheid, misschien de kleine, niet helemaal volle zaal, maar ook Eviction Article voelt nog niet helemaal goed aan. Alsof we naar een repetitie zitten te kijken. Maar de band herpakt zich. Ook vanwege de ontspannen sfeer die in Gigant hangt misschien. Het publiek wordt wat beweeglijker, Boysetsfire lijkt er wat meer zin in te krijgen. De setlist bevat weinig verrassingen. In Hope wordt vanavond – in tegenstelling tot de shows eerder dit jaar in de Melkweg en Mezz – niet gespeeld, The Misery Index wel. Laat dat nummer nu net het onverwachte hoogtepunt van de avond zijn. Gray zet zijn indrukwekkende strot helemaal open en het Apeldoornse publiek zingt vol overgave mee. Grappig genoeg krijgen de nummers van laatste album The Misery Index: Notes From The Plague Years de meeste bijval.

De shows in de Melkweg en Mezz misten iets van de bevlogenheid die Boysetsfire in het verleden zo kenmerkte. Vanavond is het niet anders. Begrijp me niet verkeerd, de vijf spelen een goede show, de sfeer is ongedwongen, etc. Maar de band van de politieke speeches, het vol er in gaan, die band lijkt er niet meer te zijn. Gray vertrouwt ons toe dat ie nooit zo goed weet wat ie tussen de nummers door moet zeggen. Dat was vroeger nooit zo’n probleem. Misschien komt het doordat de band al tijden dezelfde nummers speelt. Tijd voor nieuw materiaal?

Boysetsfire was nooit de band van een superstrakke liveset. Niet erg, het geklungel tussen nummers door hoort er bij. Maar die obligate stukken muziek van tape – dezelfde die ook op de albums gebruikt worden – kunnen ze daar alsjeblieft mee ophouden? Ach, ze doen het al jaren zo, het zal wel niet meer veranderen. We moeten het er maar mee doen. En als ze traditioneel eindigen met drie-eenheid My Life In The Knife Trade, After The Eulogy en Rookie vergeten we alle minpuntjes. Toegift Falling Out Theme en Handful Of Redemption maken de avond toch gewoon weer compleet. Een gemiddeld optreden van Boysetsfire is nog altijd vele malen beter dan menig ander optreden.

Fotografie: Tjarda Kruiter & Peter van Rijsbergen

Gezien: 25 augustus 2011, Gigant, Apeldoorn