Als een van de grootste metalbands van de jaren negentig zorgde Pantera voor nogal wat opschudding. Dat deed de Texaanse groep met vijf invloedrijke platen, maar er gebeurde meer. Interne conflicten braken het gezelschap in 2003 op en racistische uitingen van zanger Phil Anselmo drukten op de nalatenschap. In 2004 schoot een gefrustreerde fan gitarist Dimebag Darrell dood en in 2018 overleed drummer en broer Vinnie Paul aan hartfalen. Toch durfde de band een reünietour aan, met twee vervangers, een set vol fanfavorieten, eerbetonen en heel wat bravoure.
Fotografie Bert Treep
Niet alle geplande optredens van de Europese tour konden doorgang vinden. Onder druk van publieke reacties op het gedrag van Anselmo werden drie shows gecanceld: twee in Duitsland (Rock Am Ring en Rock Im Park) en een in Oostenrijk (Gasometer). Pantera speelt wel in Amsterdam en verkoopt AFAS Live nagenoeg uit.
Er valt nauwelijks een onvertogen woord. Het publiek bestaat vooral uit mannelijke dertigers en veertigers die de band kennen uit de hoogtijdagen. Toch zagen veel bezoekers de groep niet eerder live. Dat blijkt wanneer de zanger na drie nummers eerst handen wil zien van iedereen die Pantera in de jaren negentig zag, en daarna van de mensen die de band voor het eerst zien spelen. De laatste groep is duidelijk in de meerderheid.
Oerleden Anselmo en bassist Rex Brown worden sinds de reünieaankondiging in 2022 bijgestaan door gitarist Zakk Wylde (Ozzy Osbourne, Black Label Society) en drummer Charlie Benante (Anthrax, S.O.D.), goede vrienden van Dimebag Darrell en Vinnie Paul. Voordat de vier muzikanten het podium betreden, tonen twee verticale schermen links en rechts van het podium oude videobeelden.
Die laten vooral ongein en gezuip van de overleden broers zien, begeleid door Regular People (Conceit) van het album Vulgar Display Of Power uit 1992. Dat nummer gaat over in In Heaven (Lady In The Radiator Song) uit de film Eraserhead, met witte silhouetten van Dimebag en Vinnie op de schermen. Pas daarna valt het doek en opent Pantera onder luid gejoel met A New Level.
De band speelt ontzettend strak, doet recht aan het oude werk en klinkt als Pantera in zijn beste jaren. Op verschillende plekken zijn eerbetonen aan de twee broers en de bandhistorie te zien. Zo tonen twee ronddraaiende lichtbakken de letters CFH. Die staan voor Cowboys From Hell, de titel van Pantera’s doorbraakplaat uit 1990. Op de bassdrumvellen van Benante zitten foto’s van Dimebag en Vinnie, de gitaar van Wylde heeft dezelfde blauwe bliksemprint als die van zijn voorganger en op zijn leren jack zit een patch met een beeltenis van Dimebag. Ook draagt Anselmo het derde nummer Strength Beyond Strength op aan zijn oude bandmaten. De zaal brult refreinwoorden ‘stronger than all’ luidkeels mee.
De respons op het optreden is enorm, zelfs bij minder bekende songs als Suicide Note Pt. II en Yesterday Don’t Mean Shit. Het publiek zingt, klapt, headbangt, zweet en drinkt. Op verzoek van Anselmo steekt de hele zaal de vuisten in de lucht en scandeert veelvuldig de naam van de groep. De zanger – een kauwgom kauwende beer van een vent met een kale kop, blote voeten en een klein sikje – spreekt zijn dank uit. Hij noemt de publieksreactie zelfs ‘mindblowing’. Al beukend en groovend richt Pantera zich vooral op fanfavorieten. Bij This Love knalt het laatste woord herhaaldelijk door de zaal en tijdens het agressieve Fucking Hostile – dat iedereen volgens de zanger al meer dan zevenhonderd keer heeft gehoord – krijgt de band de gevraagde full participation. Vuur, rookfonteinen en videobeelden ondersteunen het geheel.
Na tien nummers neemt de groep een moment om op adem te komen. Dat mag best met vier leden tussen de 55 en 60 jaar oud. Eerst klinkt een deel van ballad Cemetery Gates, waarna de groep Black Sabbath-cover Planet Caravan speelt, inclusief cleane zang en percussie. Ook deze nummers worden verrijkt met beeldmateriaal van Dimebag en Vinnie. Vlak voordat Pantera aan laatste songs Walk, Domination / Hollow, Cowboys From Hell en toegift Use My Third Arm begint, stelt Anselmo nog een ‘stomme vraag’. Of de toeschouwers het naar hun zin hebben. Het antwoord volgt in de vorm van het massaal meegebrulde refreinwoord van Walk: ‘Respect’. En precies dat is wat de band vanavond afdwingt.
Gezien: 20 juni 2023 in AFAS Live, Amsterdam
