In juni 2023 stond Pantera ook in AFAS Live, nog geen jaar na het bericht dat de Texaanse metalband weer zou gaan optreden. Die aankondiging zorgde voor nogal wat discussie. Of de groep zich zonder de overleden broers Dimebag Darrell (gitaar) en Vinnie Paul (drums) wel Pantera mocht noemen. Of dat er met vervangers Zakk Wylde (Black Label Society, Ozzy Osbourne) en Charlie Benante (Anthrax) niet juist sprake was van een veredelde tributeband. En of zanger Phil Anselmo niet gecanceld moest worden vanwege de racistische uitingen die hij in het verleden deed. Om die reden werden er zelfs enkele optredens afgelast. Niet in Amsterdam. Daar maakte de band korte metten met alle discussie en dwong ten overstaan van een volle zaal respect af. Dat gebeurde dinsdag opnieuw, op vrijwel dezelfde wijze.
Fotografie Tiffany Peters
Ook deze avond is het druk, terwijl tickets 100 euro kosten. En wie de setlist van deze Europese tour kent, weet dat die nauwelijks verschilt van de songreeks van 2023. Samen met dezelfde podiumaankleding, dezelfde oude videobeelden, dezelfde praatjes en dezelfde woorden van dank, dient zich dan ook de vraag aan of deze show wel iets toevoegt. Het antwoord: weinig. Toch lijken de fans in Amsterdam opnieuw een geweldige avond te hebben. Ze krijgen alle gewenste hits te horen, mogen die luidkeels meebrullen en accepteren zonder gemor een T-shirtprijs van 45 euro.
Van nieuw werk is geen sprake. Dat zou de nalatenschap van Dimebag Darrell en Vinnie Paul ook schaden. Negen albums dus om uit te putten. De eerste vier powermetalplaten bleven in de jaren tachtig met een reden onder de radar. Ook nu worden ze genegeerd. Ook niets van het laatste album Reinventing The Steel uit 2000, net als anderhalf jaar geleden. Wat dan wel? Exact dezelfde introsongs als in 2023, bijvoorbeeld. Eerst klinkt Regular People (Conceit), begeleid door oude videobeelden van de band. Daarna is de beurt aan In Heaven (Lady In The Radiator Song) uit de film Eraserhead, dat door het recente overlijden van regisseur David Lynch een extra lading krijgt.
Als het doek valt, warmen vuurfonteinen tijdens opener A New Level de zaal op. Het publiek zingt de refreinwoorden mee. Op het podium staan dezelfde ronddraaiende lichtbakken met de letters CFH als bij eerdere shows. De letters verwijzen naar Cowboys From Hell, Pantera’s doorbraakplaat uit 1990. Twee van de vier bassdrumÂvellen van Benante zijn voorzien van foto’s van de overleden bandleden en de gitaren van Wylde tonen sterke gelijkenissen met die van Dimebag Darrell. Anselmo staat op blote voeten op een zwart kleed, met daarop het logo van zijn band. Bassist Rex Brown draagt aanvankelijk een beige bloes, maar die gaat al snel uit.
Na de inleiding gaat de show op herhaling. Dat zowel geldt voor songs als Mouth For War, Strength Beyond Strength en Becoming, als voor de visuals. Wanneer Anselmo het woord neemt, zegt hij hetzelfde als anderhalf jaar eerder: dat elke noot vanavond voor Darrell en Paul is. En dat hij de fans dankbaar is voor hun komst. Hij herhaalt zelfs de vraag wie Pantera in de jaren negentig zag (de minderheid) en wie de groep voor het eerst aan het werk ziet (de rest). Al die voorspelbaarheid lijkt niemand te deren.
De band speelt wat minder strak dan in 2023. Ook groovet het materiaal niet zo lekker. Dat valt nog niet zo op aan het begin van de show, wel bij I’m Broken, 5 Minutes Alone en This Love. En hoewel Anselmo vocaal een voldoende scoort, waagt hij zich niet aan uithalen. Maar wat maakt het uit? De toeschouwers steken veelvuldig hun vuisten in de lucht en brullen alles luidkeels mee. Pas met het negende nummer dient zich in de vorm van Floods iets nieuws aan. Niet de begeleidende beelden, wel de muziek. Die is afkomstig van het album The Great Southern Trendkill uit 1996 en werd eerder niet gespeeld.
Ook het laatste deel van de set wijkt wat af. Tijdens Walk zingt niet alleen het publiek het refrein (‘Respect, walk, are you talkin’ to me?’) mee, dat doen ook enkele leden van Child Bite en Power Trip, de twee openingsbands. Na Cowboys From Hell ziet Anselmo plots dat er iemand gewond is in de moshpit. Hij vraagt de EHBO om assistentie en legt het optreden stil. De schade lijkt mee te vallen en de zanger spreekt van een ‘opvallend snel herstel’. Pantera besluit de show met een massaal meegeschreeuwde versie van Fucking Hostile en laat de zaal na het dankwoord nog de woorden ‘she’s buying a stairway to heaven’ zingen. Dan is het gedaan. Ondanks de herhaling van zetten, overheerst tevredenheid. Ook net als de vorige keer.
Gezien:Â 28 januari 2025 in AFAS Live, Amsterdam