Wie deze groep weleens mee heeft gemaakt in Zuid-Europa weet dat het anders kan. Daar ontstaat een volksfeest, hier blijft het meer een receptie. Eentje met veel te veel mobiele telefoontjes in de lucht, in plaats van handen. New York City Boy? It’s A Sin? Bewogen wordt er niet. Er wordt zelfs nauwelijks gereageerd op wereldhit West End Girls, hoe Neil Tennant ook probeert het publiek tot klappen aan te zetten. Niet dat hij zich er zichtbaar aan stoort. The show must go on, de beat dendert door. Onbewogen stort Chris Lowe ondertussen de ene na de andere hit over het publiek uit. Na een paar nummers valt vervolgens het doek en blijkt het duo dit keer ondersteund door een band – twee percussionisten plus een dame die op synths speelt. De dansers die mee waren op hun laatste tournee, die langs TivoliVredenburg voerde, zijn dit keer thuis gebleven.

De toegevoegde waarde van deze begeleidingsband? Visueel is die eigenlijk nihil, de show mist de dansers toch echt. Muzikaal is die toegevoegde waarde er wel, al is het maar in de backing vocals. Al blijft natuurlijk wel onduidelijk wie nou wat doet. En vooral: wat Chris Lowe doet. Zoals altijd staat hij er weer roerloos bij, zonder een woord te zeggen. Een keertje zwaait hij. Of hij plezier heeft, geen idee. Of hij het druk heeft en wat hij nou op het scherm voor z’n neus ziet, ook geen idee. Het futloze begin wordt er door hem in ieder gebal uiteindelijk wel uitgestampt, want het is de dance-beat die het publiek uiteindelijk toch tot overgave dwingt. Furieus klinken nieuwe versies van Go West en Opportunities (Let’s Make Lots Of Money), remakes die helemaal aanzetten tot dansen.

Maar wie goed kijkt, merkt dat er meer is dan lasers en beats. Ook deze tournee is er weer een vol kunst. De hoofddeksels, de visuals, de moderne dansbeelden tijdens Love Etc., ze zijn allemaal verbluffend mooi. Het zijn juist die elementen die een show van de Pet Shop Boys ver uittillen boven de middelmaat. Jammer dat er nauwelijks toelichting is op wat er allemaal te zien valt. Zonder uitleg blijft het bij verwonderen, terwijl er over het universum van de Pet Shop Boys, in 1984 (!) doorgebroken, heel wat te vertellen valt. Na afloop speuren op Google naar aanwijzingen biedt de bezoeker nog heel wat onverwachte napret.

Fotografie: Marcel Poelstra

Gezien: 28 november 2016, 013, Tilburg