Brian Molko is niet wars van een statement. En dan hebben we het niet alleen over de porno-snor die de bleke tronie van de inmiddels 50-jarige zanger van Placebo sinds anderhalf jaar siert. De muzikale apotheker stuurt al de helft van zijn leven dezelfde band aan en breekt al meer dan een kwart eeuw een lans voor metgezellen, minderheden en zijn zogenaamde placeboholics. Een ferm gebaar.

Fotografie Natasja de Vries

Over statements gesproken: een kleine maand geleden haalde Molko zich nogal wat Italiaanse heisa op de hals door de Republiek te beschimpen tijdens een optreden. Zo sprak hij een paar duizend inlanders vanaf het podium in de eigen taal toe en noemde hij premier Giorgia Meloni een racist, fascist en een zak stront. Daarop staat vooralsnog een boete van een paar duizend euro, die de zanger ongetwijfeld met opgeheven hoofd zal voldoen. Het punt is immers gemaakt. Ciao Italia.

In Tilburg waagt de zanger zich echter niet op vijandig grondgebied; hij houdt zijn Nederlandse volgelingen dankbaar te vriend. Wel klinkt er een ingesproken boodschap voorafgaand aan het concert, waarin hij alle bezoekers verzoekt de mobiele telefoons uit te schakelen en vooral geen foto’s te maken. De muziek staat centraal tijdens deze unieke ervaring en dat blijkt al gauw het beste recept voor deze dinsdagavond. En eerlijk is eerlijk: zonder al die oplichtende displays krijgt Placebo de volledige aandacht tot het laatste lied. Een verademing voor zowel band als bezoeker.

De reeks nummers die vanavond op het programma staat verschilt nauwelijks van het speelplan in oktober vorig jaar, toen Placebo in de Ziggo Dome stond. Die bleek toen niet alleen een maatje te groot, de show kon achteraf ook rekenen op veel kritiek vanwege het onuitstaanbare geluidsniveau. In de Ziggo? Hoe dan? Gelukkig is de geluidsman van het uitverkochte poppodium in Tilburg goed wakker.

De groep – die tegenwoordig voornamelijk als duo opereert – bestaat naast kernleden Molko en Olsdal verder nog uit vier sessiemuzikanten. Gekeken naar het podium lijkt het een ondankbare taak om de hele avond in de schaduw van de kartrekkers te staan. Ook al word je ervoor betaald. Eventjes zoekt Molko contact met de dienstdoende gitarist tijdens Went Missing en worden de bandleden in slechts tien tellen uit de anonimiteit getrokken door ze enigszins routineus voor te stellen tijdens Slave To The Wage. Dat is iets te weinig krediet. De multi-instrumentalisten leveren met hun strijkers en synthesizers precies de juiste klankinjectie. Ze blinken uit tijdens de momenten waar Placebo al jaren zo goed in is: de hypnotiserende, instrumentale stukken die niet zelden in hun composities verstopt zitten.

Gedurende de show rijst de vraagt of Placebo het behandelplan niet iets anders had kunnen uitbalanceren. De ongetwijfeld weloverwogen beslissing om de setlist nog steeds te voorzien van negen (!) nummers van het laatste wapenfeit Never Let Me Go (2022) en daardoor weinig ruimte te laten voor herkenbare hits typeert daarentegen wél de eigenzinnigheid van de groep. Het levert bovendien een zeer stabiele en degelijke rockshow op. En dat is verfrissender dan het zoveelste herhaalrecept.

Vertrouwde geneesmiddelen blijven namelijk op de plank liggen. Nummers als Special K, Pure Morning, Nancy Boy of Meds ontbreken vanavond. Het hart van het gros aan aanwezigen maakt dan ook zichtbaar een sprongetje als For What It’s Worth en The Bitter End worden ingezet. Een welkome afwisseling na de bijna volledige showcase van het nieuwe album, dat eigenlijk al helemaal niet meer zo nieuw is. 

De enige bittere pil is de toegift. Met een versie van Shout van Tears For Fears, waarbij wel heel erg veel op band lijkt te staan. slaat de groep de plank op de valreep toch even mis. Het geheel oogt bij vlagen als een playbackshow en steekt bleekjes af bij alles wat zich in een uur hiervoor heeft afgespeeld. Fix Yourself maakt gelukkig veel goed en de eigen versie van Running Up That Hill van Kate Bush wordt misschien wat rommelig gebracht, maar kan rekenen op veel bijval vanuit het publiek. Want het deert niet. Vanavond wordt álles geslikt. Zonder pardon en zonder slokje water.  

Gezien: 8 augustus 2023 in 013, Tilburg

Zomeractie!

Speciale zomeractie! Als je nu een jaar­abonnement op OOR neemt betaal je geen 66,95 maar slechts 50 euro. En je maakt tevens kans op een originele Epiphone ES-335 gitaar! Meld je hier aan.