Lightning crashes zong Ed Kowalczyk zaterdagavond al omineus. En ja hoor, de collectieve vrees wordt op zondagochtend bewaarheid: de derde dag van Bospop gaat niet door vanwege het verwachte noodweer. Daarmee komt een vroegtijdig einde aan de 2023-editie van het Limburgse festival. Porcupine Tree werd hierdoor onbedoeld de daverende afsluiter van slechts twee dagen Bospop.

Fotografie Bert Treep

Bospop heeft een progtraditie hoog te houden. Grootheden als Dream Theater, Opeth, Anathema en, jawel, Porcupine Tree stonden al regelmatig in Weert op het podium. Laatstgenoemde band stond er in 2005, al kan frontman Steven Wilson – die later ook nog solo op Bospop zou staan – zich daar niks meer van herinneren, zegt hij op deze zaterdagavond.

Die avond vangt enkele uren eerder aan met een optreden in de tent van de sympathieke Ray Wilson, de vergeten ex-zanger van proggiganten annex stadionrockers Genesis. Hij was het die ooit Phil Collins moest doen vergeten. Een ondankbare en onmogelijke taak ook, maar de samenwerking tussen Wilson, Mike Rutherford en Tony Banks leverde wel een mooie en sterk ondergewaardeerde Genesis-plaat op: Calling All Stations. Overigens is Wilsons ‘eigen’ band Stiltskin ook erg de moeite waard. De nadruk vandaag ligt echter toch vooral op covers: Wilson zingt niet alleen tracks van Genesis, maar zelfs ook solowerk van Phil Collins en Peter Gabriel. Jammer, want zijn eigen Genesis-werk mag er ook zijn en had de show net iets authentieker gemaakt.

Terwijl vervolgens Live op het hoofdpodium zijn ding doet en bijna een kwartier uitloopt, start intussen de meer dan respectabele ‘warming-up’ voor het optreden van Porcupine Tree. In de Bospop-tent speelt dan het Poolse Riverside, dat als een van de zeer succesvolle adepten van De Hoofdact van vanavond mag worden gezien.

Om 23.20 uur is het dan zover. In het pikkedonker stappen namens Porcupine Tree Steven Wilson, Richard Barbieri en Gavin Harrison de bühne op, overigens zonder livebassist Nate Navarro, die vanwege privéproblemen verstek moet laten gaan. Zijn bijdrage wordt vanavond geleverd door een onzichtbare bassist, zegt frontman Wilson (lees: een bandje dat meeloopt).

Dat gemis laat zich niet al teveel merken. De muziek van Porcupine Tree laat immers weinig ruimte tot improvisatie; het is met mathematische precisie gespeelde rock die, mede dankzij die nauwkeurigheid, zonder enige moeite het publiek weet in te pakken. Steven Wilson is als een hypnotiseur die slechts één keer in zijn vingers hoeft te knippen om zijn toehoorders naar een andere dimensie te krijgen.

Via het geweldige Harridan, van het comebackalbum Closure/Continuation, gouwe ouwe – in zoverre je daar bij deze band van mag spreken – The Sound Of Muzak (van In Absentia) en het eveneens nieuwe Chimera’s Wreck, dalen we steeds verder af in de krochten van de ziel van Wilson. Het absolute hoogtepunt is de uitvoering – je zou haast in Mozartesque termen gaan denken – van het zeventien minuten durende epos Anesthetize (van Fear Of The Blank Planet). Wilson waarschuwt Bospop: ‘This is gonna be long.’

Het blijft een aparte kerel, die Wilson. Je vraagt je af wat zich allemaal in dat grote brein afspeelt. Tussen de nummers door is hij op cynische wijze luchtig in zijn aankondigingen en brugjes, maar als er gespeeld wordt is er geen ruimte voor grapjes. Soms zorgt dit ervoor dat er weinig lucht in deze show zit. Het is allemaal donker, onheilspellend; bijna dystopisch. Maar dat is nu eenmaal de klankkleur van deze band; het vocabulaire waarmee Wilson zijn muziek schrijft. 

Wie goed luistert hoort tevens een waterval aan muzikale invloeden; van symfonische rock tot metal en van free jazz tot zelfs folk. Je zou er een psychiater op moeten loslaten, maar het feit dat Wilson steevast weigert om schoenen te dragen zou erop kunnen duiden dat we hier te maken hebben door een vrije geest die zich door niemand of niets laat beperken.

Wie niet direct in de wieg is gelegd voor progrock, zal een show van Porcupine Tree inderdaad lang duren. Maar wie zijn aandacht erbij weet te houden en zich laat meevoeren, raakt regelrecht bedwelmd door de overdaad aan prachtige melodieën, spannende breaks, ronkende riffs en (ook) schitterende visuals. Porcupine Tree zien is een totaalbeleving; een van de betere live-ervaringen die je als muziekliefhebber kunt hebben. Als je ervoor openstaat, tenminste.

Gezien: Bospop 2023, 8 juli (23.15 uur) op de Mainstage.

Zomeractie!

Speciale zomeractie! Als je nu een jaar­abonnement op OOR neemt betaal je geen 66,95 maar slechts 50 euro. En je maakt tevens kans op een originele Epiphone ES-335 gitaar! Meld je hier aan.