Vier jaar geleden stond Post Malone voor het laatst in de Ziggo Dome. Dit Hemelvaartweekend keert hij terug en sluit hij het Europese deel van zijn Twelve Carat Tour af met opnieuw twee nagenoeg uitverkochte shows in Amsterdam. De één zal het terecht vinden dat Post een tweede show moest toevoegen, de ander zal er schande van spreken. Maar om één ding kun je niet heen: live is de Amerikaan meer dan prima.
Fotografie Marc Prodanovic
Post is zo’n artiest waar je een heleboel van kan vinden. Niet voor niets zijn critici vaak negatief. Wij ook. Soms krijg je ook het idee dat de Amerikaan het erom doet. De artiestennaam van Austin Richard Post komt uit een generator op internet, op zijn gezicht is haast geen plek meer voor nog een tatoeage. Roken en drinken tijdens zijn optreden? Geen probleem. Gaan twerken bij je tweede nummer? Post doet het gewoon. Boeit het zijn fans iets? Zeker niet. Die ontvangen alles met luid applaus.
Het past ook wel bij de uitstraling die hij heeft. ‘Just keep being yourself’, schreeuwt hij aan het einde van de show in de volgepakte Ziggo Dome, doorspekt met zoveel vuurwerk dat zelfs de grootste handelaar rondom oud en nieuw jaloers zal zijn, en zo’n grote lichtshow dat de lampen achteraf even zullen moeten bijkomen. De setlist bestaat vooral uit nummers van zijn laatste album Twelve Carat Tootache (2022) en zijn grootste hitalbum Beerbongs & Bentleys (2018). Hij begint met de opener van dat eerste album, Reputation. Gehuld in rood licht en veel rook zet hij daarmee direct de toon. ‘If my vocals suck, please go easy on me’, zegt de Amerikaan. Een klein raadsel waar hij op doelt, want zijn stem werkt vanavond prima mee.
Moederziel alleen staat ie op dat immense podium, gehuld in een t-shirt met ‘wijn alsjeblieft’ erop. De lichtshow en het vuurwerk zijn eigenlijk de enige twee ondersteuningen die Post heeft. Meer is ook niet nodig. Hij is zelf de main character. Bijna geen nummer gaat voorbij zonder dansje. Of het bijna kussen van de vloer, zoals bij Euthanasia gebeurt. Soms denk je: is het niet gewoon een act? En dat gevoel beklijft de hele avond. De show komt vaak wat geforceerd over.
Ook als hij bij Stay twee fans het podium op haalt om de microfoon en gitaar te hanteren – wat ze overigens uitstekend doen. Het is een moment ook waarop Post zijn dankbaarheid uitspreekt richting zijn fans. Des te zonde is het dat hij die fans even later flink in de steek laat bij Love/Hate Letter To Alcohol. Een bombastisch nummer wat haast mythisch wordt gebracht, maar waarbij hij wel alleen gefocust is op de camera die ineens op het podium staat. Dat ziet er heel mooi uit op de loeigrote schermen, maar kijkend naar het podium oogt het allemaal wat vreemd.
Gelukkig laat hij de camera bij Take What You Want achterwege en brengt hij de sfeer van het vorige nummer nu ook op het podium. Het is de inleiding van een sterk slot. Van snoeihard rappen op Rockstar tot vrolijk zingen op Sunflower (waarbij voorprogramma Swae Lee nog even terugkomt op het podium met een bos zonnebloemen). Post bewijst richting het einde nog maar eens zijn veelzijdigheid.
Ook na vandaag kun je vinden van Post wat je wil. Feit is dat hij de Ziggo Dome twee keer nagenoeg uitverkoopt en daarin een show weggeeft waar inhoudelijk vrij weinig op aan te merken valt. Hij heeft de kracht tamelijk onserieus over te komen en toch een zeer solide show neer te zetten. Een show ook die hij inmiddels kan vullen met alleen maar hits. Hoewel Post Malone – ook vanavond – een veelal jong publiek trekt, is de kans vrij groot dat de ouders van iedereen in de zaal alle nummers die voorbijkomen herkennen. En daar mag je best een beetje respect voor hebben.
Gezien: 19 mei 2023 in Ziggo Dome, Amsterdam.
Met OOR naar Pinkpop!
Kijk hier voor de actie.
