Terwijl het (post)punkminnende volk nog niet helemaal is bekomen van London Calling in Paradiso, presenteert de Melkweg zaterdag de allereerste editie van Pretty Pissed. Hét festival waarbij compromisloze acts de gevestigde orde onder de loep nemen, aldus de organisatoren. Op de line-up spotten we inderdaad onverzettelijke usual suspects als DEADLETTER en Shame (‘Keep going, you Amsterdam motherfuckers’) maar er blijken nog genoeg andere verrassende konijnen in de hoed te zitten. Pissed leek overigens niemand te zijn op het gemoedelijke festival.
Openingsfoto Niels Vinck
De Melkweg heeft zich volledig onderworpen aan het kersverse muziekfeest: van de MAX beneden tot aan de filmzaal in de nok van de voormalige melkfabriek. Het publiek loopt uiteen van 18 tot ergens in de zeventig (sommige dappere exemplaren uit die laatste categorie ontwaren we later zelfs in moshpits!) en kan de hele dag door kiezen uit bandjes, workshops, muziekdocu’s en een foto-expositie. MILK, het restaurant van de Melkweg, is het hart van het festival waar de innerlijke mens zonder noemenswaardige rijen de hele dag door tevreden wordt gehouden.
Foto Joyce van Doorn
In de Oude Zaal vergeten we al snel dat het buiten nog licht is. Dream Nails presenteert zich als all-queer punkcollectief met een boodschap, als veilige haven voor trans- en queer-mensen en hun bondgenoten die van punkmuziek houden. Dat zal allemaal best, maar ons gaat het toch primair om de muziek en die is in orde. Met name de vette, luid afgestelde bas bekoort. Drummer Judith Dawson roept iedereen op de muziekwereld in de gaan: ‘You can do it! I learned drumming from YouTube!’
In MILK lopen we de leden van DEADLETTER tegen het lijf. Ze zijn wat verbaasd over de naam van het festival: ‘In het Verenigd Koninkrijk betekent pissed dat je hartstikke zat bent!’ Het antwoord op de vraag of ze dan op zijn minst pissed off zijn is ontkennend, want ze hebben het prima naar hun zin.
Foto Niels Vinck
Boven in UP speelt Blanco Teta – opnieuw uit de queerscene – een transfeministisch latinx rockproject dat ons genadeloos vervormde noise-soundscapes belooft die we mogelijk niet helemaal op waarde schatten. We horen (en zien) vooral een nogal hysterische zangeres, begeleid door allesoverheersende drums. Wat de overige bandleden allemaal met extreem veel overgave brengen valt daarbij helaas wat weg. Wellicht een herkansing in Patronaat binnenkort.
We steken door naar de filmzaal. In afwachting van filmmaker Yannesh Meijman bespreken twee bebaarde mannen op de voorste rij iets over voetbal en zijn daar duidelijk pretty pissed over. In Hotel Mokum (2023) volgt Meijman een groep krakers – waar hij overigens zelf deel van uitmaakt – vanaf de bezetting van een leegstaand pand tot de ontruiming daarvan en waarbij iedereen begrijpelijkerwijs erg nijdig is, inclusief de ME. De Q&A achteraf, met slechts drie mensen in het publiek, heeft een intiem karakter.
Foto Joyce van Doorn
Beneden in de Oude Zaal is het inmiddels een stuk drukker. Pretty Pissed komt op stoom en de vette Belgische garagerockformatie SONS draagt daar substantieel aan bij. Miljaar, wat komt er de laatste tijd toch waanzinnig veel goeie muziek vanuit onze zuiderburen! SONS krijgt werkelijk iedereen in beweging en na het nog niet eens uitgebrachte nummer Fat Chance loopt het zweet in de Melkweg al om acht uur ’s avonds van de muren. Goed nieuws: het derde album is in aantocht.
In MILK schalt Riot van U.K. Subs uit de speakers. Terecht, want Charlie Harper, godfather of all punks, wordt vandaag tachtig. Medewerkers van de workshop timmeren posters van festivalgangers aan de muur, met daarop de oorzaak van hun kwaadheid: naast obvious redenen als het klimaat en Wilders is iemand superkwaad dat ze ongesteld is. Weer een ander is woest op de status van zijn bankrekening.
Foto Niels Vinck
We slaan een burger achterover en gaan daarna richting de MAX voor Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs, doorgewinterde stonerrockers uit Newcastle. Bij de besnorde zanger Matt Baty dringt zich een vergelijk op met IDLES’ Joe Talbot. De mannen zien eruit alsof ze zo van de camping zijn geplukt en zich eindelijk even als mannen onder elkaar kunnen uitleven. Tekstueel stellen ze – uiteraard pissed – de teloorgang van Engelse postindustriële steden aan de kaak. Echter, ze presenteren die misère als een lekker opruiend feestje.
Foto Joyce van Doorn
Feest is het ook bij DEADLETTER dat, daags na Sniester, nu ook het Melkwegpubliek moeiteloos aan zich onderwerpt. Hoewel zanger Zac ons eerder die dag verzekerde geen Messias te zijn, is dat nou net wel de indruk die hij wekt als hij zijn handen ten hemel heft en vanuit zijn tenen scandeert: ‘If there is a God send the lighting bolt to me.’ De zaal vreet het.
Voordat we klaar zijn voor de onbetwiste uitsmijter van deze dag komen we even op adem in de filmzaal bij The Punk Singer (2013), een indrukwekkende documentaire over Bikini Kill-zangeres Kathleen Hanna.
Foto Joyce van Doorn
We dalen af naar de MAX, al wetend wat ons te wachten staat: een onverholen scheldkannonade van Shame-zanger Charlie Steen. De frontman van de Britse postpunkers stelt wederom niet teleur: ‘Thank you for showing up, you Amsterdam motherfuckerrrrs!’ Dertien nummers lang gaat het los zoals het alleen bij Shame los kan gaan. Naast de voluptueuze zanger zelf, die naar eigen zeggen nog niet helemaal klaar is met zijn sixpack-project, komt zo ongeveer iedereen uit de moshpit aan de beurt om vanaf het podium de zaal in te springen voor een rondje over de handen van het publiek.
Foto Joyce van Doorn
Amsterdam heeft er weer een fijne loot bij aan de postpunkboom. We zijn dan ook behoorlijk pissed off als er volgend jaar geen vervolg komt.
Oh ja! Als altijd hebben we ook nu weer zoveel mogelijk bandnamen overgenomen van jullie shirts. Immers, die vormen samen het DNA van een festival. Hebben we jou ook gespot? A Place To Bury Strangers, Amenra, Amyl And The Sniffers, Beasty Rock, Black Flag, Blood Red Shoes, D.O.A., Dwarves, Ggu:ll, Hang Youth, Hellevuur, Hozier, Iceage, IDLES, IST IST, Jagd, Joy Division, Lyon Estates, Marathon, Pulp, Shame, Slayer, Slipknot, Søcks, Swain, Swans, The Cure, UK Subs en Viagra Boys.
Gezien: 25 mei 2024 in Melkweg, Amsterdam
