De voortekenen voor een geslaagd optreden van Rise Against zijn goed. Nieuw album Endgame komt deze week uit, de band heeft het afgelopen jaar op talloze grote festivals gestaan en zou dus een zaal van het kaliber 013 makkelijk moeten aankunnen en met inmiddels zes platen hebben de . . .

En de show begint nog wel zo goed. Met Chamber The Cartridge, State Of The Union en The Good Left Undone speelt Rise Against een geweldig openingstrio. 013 weet wat het kan verwachten: een show met veel werk van Siren Song Of The Counter Culture (2004) en The Sufferer And The Witness (2006). Ook Heaven Knows en Re-education (Through Labor) zorgen voor een dansende zaal. Maar dan gaat ook iets opvallen: we zien de band helemaal niet. Een spervuur aan licht gaat het hele optreden richting zaal. Dit is het eerste concert waar de band het publiek beter kan zien dan omgekeerd.

Doordat de band in het donker staat te spelen – en de zaal pijn aan de ogen heeft van de stroboscopen die contant in je ogen staan te prikken – heb je geen idee of de vier het wel een beetje leuk hebben. Daar komt nog eens bij dat zanger Tim McIlrath tussen de nummers door ook niet echt zijn best doet. Dat blijft toch gek. Je speelt in een band die albums vol heeft geschreven over politieke en maatschappelijke onderwerpen, naast je merchkraam staat een stand van het Animal Liberation Front en zelf kom je niet verder dan teksten als ‘You having a good night Tilburg?’ en ‘We didn’t came to Tilburg to play for a quiet crowd’. Niet dat we ellenlange uiteenzettingen à la Zoli Téglás (Ignite, Pennywise) verwachten, maar kom op, laat zien dat je gelooft waar je over zingt.

Nieuw album Endgame komt er met twee nummers –  single Help Is On The Way en opener Architects – een beetje karig van af, maar dat zal voor het grootste gedeelte van de zaal een pluspunt zijn. Na Savior gaat het licht ineens uit. Het is dus duidelijk dat dit niet het einde van het optreden is. McIlrath komt met akoestische gitaar het podium op wandelen en zet Swing Life Away in, de ballad die alle andere ballads van punkrock- of emobands overbodig maakt. Hoogtepuntje van de avond.

Als de rest van de band er daarna weer bijkomt en Alive And Well, Give It All en Ready To Fall worden gespeeld, maakt 013 zich op voor de finale. Want nummers als Paper Wings, Black Masks And Gasoline en To Them These Street Belong moeten immers nog gespeeld worden. Tot ieders verbazing is het na Ready To Fall gewoon afgelopen. Zonder echte toegift, zonder enige interactie met het publiek, zonder de kekke verhoginkjes waarin de monitoren waren verstopt te gebruiken. Rise Against speelt twintig minuten korter dan van te voren aangekondigd. Door de hoogst irritante lichtshow hebben we ook nog eens weinig van de band gezien. Rise Against is vanavond een band zonder expressie. Een bizar einde van een onbevredigend concert.

Fotografie: Patrick Joosten

Gezien: 13 maart 2011, 013, Tilburg