pinkpop

Robbie Williams kijkt terug met een glimlach op Pinkpop

Robbie fucking Williams. Het enfant terrible dat in de jaren negentig vele harten wist te veroveren als lid van die ene wereldberoemde boyband en later meermaals bijna ten onder ging aan zijn turbulente levensstijl. Want achter de glinsterende buitenkant van de roem, schuilt al vanaf zijn eerste streken in de spotlights een onstuimige ziel. Anno 2023 blikt het popidool, bijna vijftig inmiddels, met opgeheven hoofd, een gezonde dosis zelfspot en af en toe happend naar adem terug op zijn imposante carrière.

Fotografie Paul Barendregt

Als iemand het klappen van de zweep kent dan is het Williams, die omringd door huppelende opsmuk stipt op tijd begint aan de finale van de tweede festivaldag. Een finale die begint met Hey Wow Yeah Yeah uit 2012 en al snel overgaat in hetzelfde nummer waarmee de Brit al jaren opent: Let Me Entertain You. Daar zou je iets van kunnen vinden, al bevat het oeuvre van de artiest wellicht geen betere starter voor een popshow van dit kaliber.

Wat onderscheidt een échte entertainer dan van de one-trick-pony’s? Williams weet daar zelf wel het antwoord op en drukt zijn bezoekers de gouden regel bij aanvang van de show al op het hart: ‘You must love your audience.’ En die liefde is vandaag zichtbaar, al blijkt al gauw dat deze niet voor zich spreekt. Dus voordat het optreden een vervelende twist krijgt om dat het volk nog een beetje wakker moet worden, zet de band cover Land Of 1000 Dances van Wilson Pickett in. De menigte kijkt heupwiegend toe en maakt zich op voor meer.

Toch wordt de tand des tijds en de impact daarvan voor het eerst al heel eventjes zichtbaar als Williams zijn band na de start van het vierde nummer maant even te stoppen en opnieuw te beginnen. Hij moet even op adem komen en dat wijt hij zelf voor het gemak aan long-covid en niet aan zijn leeftijd. Maar zoals we dat van hem gewend zijn, weet prince charming deze kleine tekortkomingen te verbloemen als een pro. Zijn vermogen om foutjes om te zetten in momenten van spontaniteit en grapjes blijkt daarna nog wel vaker ongeëvenaard. 

Eenmaal op adem gekomen schildert Robbie zijn eerste triptiek van de show: achtereenvolgens komen Monsoon, Strong en Come Undone voorbij. Dit is wat Pinkpop wil horen. Al blijkt dat nog niet helemaal als hen gevraagd wordt om de a capella openingszin van Strong af te maken. Daar schrikt Williams zichtbaar van: ‘So there are only 78 people here who know the words of this one?’ Voordat het pijnlijk wordt, lacht de man het weg en trekt Landgraaf het confronterende momentje met hulp van karaoketeksten op de schermen toch nog een beetje recht. 

De jukebox moet duidelijk weer even afkoelen als er vervolgens nét iets te lang wordt stilgestaan bij stormachtige rit die Williams onderging nadat hij Take That verliet. Met een luchtig, oprecht gesprekje neemt hij bezoeker Koen – die hij voor het gemak liever Steve noemt – mee in een stukje pophistorie waar de jongeman duidelijk geen kennis van heeft. Het gegeven dat er bij de knul in kwestie geen belletjes gaan rinkelen, terwijl hij op de voorste rij staat, verbaast de showman en schetst mooi het contrast tussen het publiek in de jaren negentig en nu. Samen lachen om de eerste officiële videoclip van de boyband is dan het beste wat je kunt doen. En inderdaad: Could It Be Magic (oorspronkelijk trouwens van Barry Manilow) is een lachwekkende terugblik naar de oorsprong van deze entertainer. De cirkel is rond na het vertolken van reünie-track The Flood uit 2010. Take That, Landgraaf.

Een half uurtje voor middernacht blijken er weer voldoende muntjes in de hitmachine geworpen en herpakt de zanger zich. De opeenstapeling van Kids, Rock DJ, No Regrets, de eigengemaakte cover She’s The One én Angels kunnen de mensen bekoren als een taxiritje naar huis na een lange festivaldag. Al begint de motor hier en daar te sputteren en is de benzine bijna op.

De verhalende Robbie haalt vanavond wel een beetje de vaart uit het concert, al begrijpen we de onderliggende redenen van deze goocheltruc steeds meer. Het werk dat geleverd moet worden, lijkt af en toe een kleine worsteling en dan is een pas op de plaats helaas essentieel. Er wordt veel op het vocale vangnet geleund vanavond. Een groot contrast met concullega P!NK, die een dag eerder op hetzelfde podium stond. Al moet gezegd worden dat beide popiconen het veld weten te enthousiasmeren met een indrukwekkend assortiment hits en goeie dosis popmuziek, waarvan we weten dat puristen die het liefst zouden wegstemmen uit Landgraaf. Het is een popfestival, toch?

Daar heeft Williams trouwens ook iets op bedacht: cover Don’t Look Back In Anger van Oasis wordt misschien wel nét zo hard meegezongen door de criticasters op de wei. Tekstueel schetst het bovendien de status waarin Williams zich momenteel bevindt: terugkijken met een glimlach en gelukkig zijn. En dat kun je lezen als je de ruwe bolster in zijn fonkelende groene ogen kijkt. Al heeft hij zijn kastanjebruine haardos inmiddels ingewisseld voor een grijze mohawk. Dat is nog altijd een beter alternatief dan je wilde haren helemaal afknippen. 

Gezien: Pinkpop 2023, 17 juni (22.15 uur) op de South Stage. Lees hier al onze verslagen van Pinkpop.

deel dit artikel

Meer:

robbie williams
concert

Robbie Williams gaat volle kracht achter­uit in Ziggo Dome

Met een uitgebreide tournee viert de grootste Europese...
concert

Robbie Williams gaat volle kracht achter­uit in Ziggo Dome

Met een uitgebreide tournee viert de grootste Europese...
concert

Licht verteerbaar heavy entertainment bij Robbie Williams 

concert

Licht verteerbaar heavy entertainment bij Robbie Williams 

album

The Heavy Entertainment Show

album
Robbie Williams

The Heavy Entertainment Show

concert

Pinkpop dag 2: Robbie, The Script, Kensington e.a.

concert

Pinkpop dag 2: Robbie, The Script, Kensington e.a.

concert

Robbie Williams is de vierde Topper

concert

Robbie Williams is de vierde Topper

album

Swings Both Ways

album
Robbie Williams

Swings Both Ways

Meest gelezen

MEEST RECENT

INLOGGEN