Plakkerige sporen op onderarmen. Glimmende schouders. Blinkende telefoonschermen. In het vak voor de Southstage mengt de zure lucht van tienerzweet zich met een vleugje kokosgeur. De hier en daar – nu al – halflege fles factor 50 vormt een ironische gelijkenis met het festivalterrein. Het is nog niet zo druk wanneer de klankkast van de New Wave-generatie zich opmaakt voor zijn optreden. Maar dat trekt gelukkig snel bij.

Fotografie Hub Dautzenberg

Want de tropische cocktail die Ronnie Flex & The Fam serveren blijkt niet alleen meer dan welkom bij iedereen in de eerste twee vakken. Vakken die overigens vooral bestemd lijken voor elke jongeling die nét zijn examenuitslag heeft gekregen of vanochtend nog de laatste herkansing heeft gemaakt. Nee, tegen het einde van de set krijgt Flex toch echt een plakkerig applaus van al die andere bezoekers die de kantoordeur al vlak na de lunch hebben dichtgetrokken om zich te haasten naar Landgraaf.

En die respons is niet zo gek. Want muzikaal laveert het optreden tussen stijlen zoals alleen Ronnie ze kan mixen: trap en reggae worden moeiteloos gehusseld met onvervalste autotunepop, die uitblinkt in simpele (maar daardoor perfecte) tekstuele hooks. Slechts twee keer grijpt hij terug naar het keerpunt in zijn carrière: Rémi uit 2017. Zo stuitert hij nonchalant doch professioneel de catwalk op tijdens opener Come Again en kan hij rekenen op veel meezingers tijdens Energie. ‘Ik hoop dat jij dit ziet. Ik voel je energie.’

En dat klassieke oeuvre, zoals hij het zelf meermaals noemt, blijkt nog steeds naadloos afgestemd op een goeie dosis millennial-melancholie. Zelfreflectie, onzekerheid, liefde, lust en stoerdoenerij worden vakkundig verpakt in knappe straatpoëzie, dankzij The Fam doordrenkt met de warmte van Caribische ritmes, steel drums en zwoele synths.

Soms Moet Je Investeren In De Liefde. Toch put Ronnie vandaag vooral uit een vaatje vol gouden featurings, opgenomen met andere zwaargewichten van deze generatie. Maar dan wel zonder ze lijfelijk uit te nodigen op dat grote podium. Samenwerking Ravotten komt voorbij, zonder Mr. Polska. UHUH: zonder Jack $hirak. Bij Drank & Drugs en Loterij gluurt menig fan hoopvol in de coulissen, maar nee: ook Lil’ Kleine is er niet bij vandaag.

The Fam wordt niet aangevuld met die andere Fam van Fan en het laatste sprankje hoop vervliegt uiteindelijk ook al gauw als slotsuk Gaan We Weg? zonder de echte Roxy Dekker vertolkt wordt. Een dorstig verlangen dat helaas nergens gestild wordt en wellicht een gemiste kans is om elke Gen-Z’er dé ultieme Insta-reel te gunnen.

Toch levert het gezelschap verder een prima startschot van eigen bodem af. Bovenstaand scenario had de verder zeer verfrissende cocktail alleen nét iets meer pit gegeven. Een paar druppeltjes te veel gin in de tonic, zeg maar. Een kadootje voor de massa. De selectie aan nieuwe tracks, afkomstig van het in maart verschenen SDL 1 blijkt echter nóg meer gedoseerd: naast eerdergenoemde afsluiter is er slechts ruimte voor twee nieuwe brouwsels: Chin Chin en BAD. Ach.

De jeugd is tevreden. Zij heeft de toekomst. Tenminste, als iedereen na de vakantie weer braaf naar school gaat. Laten we dat vooral afdoen als het vaderlijk advies van de man die zelf nooit de popacademie afmaakte en allang weet wie z’n fan is.

Gezien: Pinkpop 2025, 20 juni (13.40 uur) op de South Stage.