1. Roos Rebergen schrijft louter goede liedjes. In Cloud Nine, een klein zaaltje in de nok van het nieuwe Tivoli, trapt de band af met Amerika, tevens opener van de nieuwste plaat Kalf. Een liedje dat aanvoelt als een hete zomerdag, loom en warm. Vanaf die eerste track is het tempo hoog. Controleer Mij en Ik Wil Je Dragen volgen, die eerste zo sterk door de tempowisselingen en Roos die er als een spoken word artieste doorheen draaft. Kalf is een plaat geworden waar Rebergen nieuw terrein verkent, zoals schrijven in opdracht (Raak Mij Aan, een pastorale ballad) of het zingen in een andere taal (Man Liebt So Viel, een Duitse garagerocker). In Cloud Nine valt de diversiteit van die plaat prachtig samen met liedjes van haar tweede album, Omdat Ik Dat Wil. De springerige single Kalf (no pun intended #2) dubbelt goed met het stuwende Pulpo en zo bouwt Roosbeef verder aan een sterke set. Het is opvallend fel en pittig allemaal, maar er is net zo goed beheersing tijdens Twijfelaar, nog steeds Roosbeefs beste nummer. De rijkdom van haar discografie maakt dat de set nooit echt inzakt.

2. Roos Rebergen heeft een fantastische band. Ze speelt al lang samen met Tim van Oosten (drums) en de Vlaamse Tom Pintens en Tijs Delbeke, die elkaar afwisselen op gitaar en bas. Het viertal beschikt over jaren ervaring. Pintens verdiende zijn sporen solo en in Zita Swoon, Tijs Delbeke bij zijn eigen band Sir Yes Sir (en af en toe bij dEUS) en Tim van Oosten slaat al jaren de drums bij Roosbeef. Zij laten de liedjes van Rebergen goed tot hun recht komen, simpelweg omdat ze zo veelzijdig zijn. Pintens vertolkt de rol van sirene in Sirene, Delbeke speelt een spookachtige solo in het outro van Niet Uitmaken. Als Rebergen achter het keyboard kruipt wordt ze altijd geflankeerd door haar fel spelende secondanten. Met het goed afgestelde geluid in Cloud Nine is dat een feestje.

3. Roos Rebergen blijft zich vernieuwen en verbeteren. Vroeger grinnikte men om dat rare meisje met dat felrode haar en die gekke liedjes, nu kijken we met open mond naar een songwriter van formaat. De lach is nooit ver weg bij Rebergens hersenspinsels, maar dat is lang niet meer het enige doel van haar teksten. Luister maar eens naar Voor Colin, een klein relaas over oud worden in de liefde. Of Raak Mij Aan – ooit geschreven voor de Tweede Wereldoorlog-herdenking in Utrecht – dat een verhaal vertelt over angst, liefde en de dood. Rebergen is iemand die zelden teert op wat ze heeft. De zoektocht naar betere, andere, nieuwe dingen blijft doorgaan. Daar plukken wij de vruchten van. Zo kan de beste band van Nederland alleen nog maar beter worden.

Door Rick van Veluw / Fotografie: Marcel Poelstra

Gezien: 31 maart 2015, TivoliVredenburg, Utrecht.

Roosbeef (nog) een keer zien? De band staat 20 juni in Paradiso, Amsterdam.