In december vorig jaar kondigde Sepultura zijn afscheid aan. Onder de noemer ‘Celebrating life through death’ kiest de Braziliaans/Amerikaanse metalband niet alleen voor een ‘bewuste en geplande dood’, ook viert de groep zijn 40-jarig bestaan. Dat gebeurt in Europa met 22 shows, waarvan er één plaatsvindt in Nederland: Sepulfest. Dat de bekendmaking van het einde in dezelfde periode viel waarin Max en Igor Cavalera heropnamen uitbrachten van de eerste drie Sepultura-releases, berust ongetwijfeld op toeval. En dat geldt vast ook voor de overstap die drummer Eloy Casagrande in het voorjaar maakte naar Slipknot.
Anders dan in de overige Europese landen die Sepultura aandoet, pakt de groep in de Bossche concerthal Mainstage uit met een middag- en avondvullend festival. Naast de hoofdact en vaste toursupports Jinjer, Obituary en Jesus Piece spelen vandaag ook Gatecreeper, 200 Stab Wounds en Enforced. De reden om groots uit te pakken is tweeledig. Sepultura heeft een bijzondere band met Nederland, zo vertelt gitarist Andreas Kisser later tijdens het optreden. De groep deed er in 1990 bijvoorbeeld zijn eerste festivalgig, als onderdeel van Dynamo Open Air. En de verbinding bleef, ook toen de groep met het vertrek van eerst Max (in 1996) en later Igor Cavalera (in 2006) in zwaar weer terechtkwam.
De andere reden is van organisatorische aard. Vorig jaar vond in het eerste weekend van november het driedaagse festival The Rock Circus plaats in ’s-Hertogenbosch. Voor een tweede editie wist de organisatie niet de gewenste headliners te vinden. Drie dagen werden er dus één en The Rock Circus werd Sepulfest.
Het evenement wordt geopend door de Amerikaanse bands Enforced en 200 Stab Wounds. De eerste groep speelt degelijke thrashmetal die nauwelijks buiten de gebaande paden treedt. De songs – waaronder de titeltrack van de onlangs verschenen EP A Leap In The Dark – zit vol met Slayer-achtig gitaar- en drumwerk en klinkt live wat dof. 200 Stab Wounds maakt deathmetal. Die groovet en beukt verdienstelijk, toont overeenkomsten met Cannibal Corpse en geeft uiting aan de songtitel Masters Of Morbidity.
Aaron Heard, de frontman van Jesus Piece, neemt vervolgens een voorschot op de show van de headliner. Hij gaat gekleed in een geel Braziliaans voetbalshirt van Sepultura, met op de rug de laatste twee cijfers van het jaar van oprichting: 84. De band speelt vurige metalcore met een hoofdrol voor de energieke en woest brullende zanger. Het publiek wil alleen niet echt mee.
Bij Gatecreeper en Obituary wordt vooral veel geheadbangd. Beide bands richten zich met volle overtuiging op deathmetal. De eerste groep doet dat met een moderne inslag en de nadruk op het in mei verschenen derde album Dark Superstition. Onduidelijk alleen waarom vocalist Chase H. Mason een zonnebril draagt in de behoorlijk donkere zaal. De andere band draait al net zo lang mee als Sepultura en toont vandaag zijn kracht met imposante growls en een groovende en superstrakke set. Die gaat van oude songs (Chopped In Half, Slowly We Rot) naar nieuw materiaal (War, Dying Of Everything).
Voordat de hoofdact aan de beurt is, geeft Jinjer nog acte de présence. Bij deze metalband uit Donetsk, Oekraïne gaat veel aandacht uit naar zangeres Tatiana Shmayluk. Met haar wijde, zwarte kleding, sierlijke bewegingen, cleane zang en indrukwekkende gebrul kleurt ze de moderne, progressieve en ritmische groovemetal. Die kan niet iedereen in het overwegend oude metalpubliek bekoren, ook niet de nieuwe singles van het volgend jaar te verschijnen album Duél. Flink wat mensen verkiezen de aangrenzende hal met eetstands en de gang met merchandisekramen boven het optreden. Een enkeling doet zelfs een dutje op de volle tribune achter in de zaal, in afwachting van Sepultura.
Als de headliner om half tien van start gaat, is de goedgevulde zaal meteen bij de les. Dat komt doordat de groep na twee intronummers (Black Sabbaths War Pigs en Polícia van het Braziliaanse Titãs) opent met twee van de grootste hits zijn de 40-jarige carrière: Refuse/Resist en Territory. De fans brullen mee en vuisten gaan in de lucht. Pas bij Kairos van het gelijknamige album uit 2011 valt op dat de boomlange en in een hemd en korte broek gestoken zanger Derrick Green niet zo goed bij stem is. Zijn vocalen klinken bij vlagen wat krakerig. En de livebeelden die tussen de animaties door op het projectiescherm worden getoond, lopen een tel achter.
De band speelt aanvankelijk behoorlijk goed. Dat geldt zowel voor de grijsharige bassist Paulo Xisto Jr en de blonde, langharige gitarist Andreas Kisser, als voor de 22-jarige, getalenteerde nieuwe drummer Greyson Nekrutman. Wel valt vooral bij oud materiaal het gemis van een tweede gitaar op. Dat is niet het geval bij Means To An End en Guardians Of Earth – inclusief een stukje Spaanse gitaar – van de in 2020 verschenen plaat Quadra. Wel bij Attitude van succesalbum Roots (1996) en het venijnig hakkende Escape To The Void uit 1987, voorzien van beelden met oud artwork.
Als de groep daarna met behulp van een aantal gasten een percussiesessie houdt en thrashmetalkraker Dead Embryonic Cells ten gehore brengt, heeft de show zijn beste tijd gehad. Het spel wordt wat rommelig, aan Greens oproep ‘Destroy this place’ wordt weinig gehoor gegeven, de visuals zijn wat knullig en de zaal loopt langzaam leeg. Aan de songs ligt het niet. Inner Self, Arise, een verkorte versie van Ratamahatta en slotstuk Roots Bloody Roots zijn stuk voor stuk publieksfavorieten. Toch mist de Nederlandse afscheidsshow van Sepultura overtuiging. Hopelijk krijgt de band kans op een herkansing. De afscheidstour duurt er met achttien maanden lang genoeg voor. En de data voor een tweede editie van The Rock Circus zijn ook al bekend: 17, 18 en 19 oktober 2025.
Gezien: 3 november 2024 in Mainstage, ‘s-Hertogenbosch
Fotografie: Bianca Berger
