Het feit dat de Amerikaanse nog altijd niet te groot is voor de bovenzaal van Paradiso mag een klein wonder heten. Haar derde album Tramp wordt waar dan ook lovend ontvangen en het is toch geen groot geheim dat ook Epic en Because I Was In Love ook van grote klasse zijn. Het kan dan ook nog wel eens een van de laatste keren zijn dat Van Etten in zo’n intiem zaaltje staat. Met fans als Bryce en Aaron Dessner (met wie ze ook samenwerkte op haar laatste cd), succesvolle optredens in de grootste tv-shows ter wereld en een paar ogen die elke welziende man doen smelten, kan het echte succes niet lang meer uitblijven.

Toch begint het optreden vanavond allesbehalve imponerend. Van Etten is ten eerste behoorlijk aan de late kant en ziet er ten tweede uit alsof ze rechtstreeks uit de coffeeshop gewandeld komt. Maar eenmaal warm gedraaid grijpt ze de voltallige zaal bij de strot. Afgewisseld met de eerdergenoemde praatjes, vliegt het optreden voorbij met ontwapende versies van onder meer Peace Signs, Leonard en Serpents. Van Etten heeft ditmaal een driekoppige band meegenomen voor een stukje extra volume en dat werpt zijn vruchten af. De nummers komen dankzij die versterking extra hard binnen, zonder dat er qua subtiliteit ingeleverd hoeft te worden.

Het gezelschap zorgt daarnaast vooral voor een stukje variatie die in Van Ettens muziek soms net iets te ver te zoeken is. Gelukkig schroomt ze zich niet om vocaal alles te geven. Dat levert soms een paar foutjes op, maar het maakt het optreden van vanavond des te spannender. Het spaarzame ongelukje kan niet op tegen de euforie van een uithaal die door merg en been gaat. Anno 2012 is Sharon van Etten dan ook een singer-songwriter die klaar is voor het grotere werk. Een grote zaal komt de praatjes tussendoor misschien niet ten goede, maar het is overduidelijk dat de bovenzaal van Paradiso inmiddels een maatje te klein is. Bovendien zien we haar het liefst zo snel mogelijk terug.

Door Harm Groustra / Fotografie: Reinier Asscheman

Gezien: 5 maart 2012, Paradiso, Amsterdam