De I Wanna Thank Me Tour van Snoop Dogg stond oorspronkelijk voor 2020 gepland en werd door toedoen van de pandemie vijf keer verplaatst. Geduld is een schone zaak, zo blijkt eens te meer. Weliswaar met een uitgeklede gastenlijst – Warren G, Tha Dogg Pound en Obie Trice zijn van de bill verdwenen – maar dat mag de pret niet drukken. Sterker nog, in vijf kwartier ramt Snoop er maandagavond onder leiding van Shady Records-dj Green Lantern een hiphopmedley van heb ik jou daar doorheen.
Fotografie Daniël de Borger
D12 is de laatst overgebleven support-act van de oorspronkelijke aankondiging. Hoewel, D12? Het hiphopcollectief dat eens onder leiding stond van Eminem staat vanavond in een wel heel uitgeklede versie op de planken. Van de oorspronkelijke line-up is alleen Kuniva aanwezig, vergezeld door zij-instromer Swifty McVay. De millennials in het publiek zingen de hits uit hun jeugd zoals Shit On You, Fight Music en My Band vrolijk mee.
Toch verhult dat niet hoe karig het optreden overkomt met slechts twee bandleden op het podium. Waar zijn Bizarre en Denaun gebleven? De smaak die van deze versie van D12 overblijft na een korte set is als een broodje hamburger zonder burger. Dat het eerbetoon aan wijlen ex-lid Proof en het toezingen van de jarige Swifty de meest beklijvende momenten van het optreden zijn zegt genoeg.
Een half uur later – naar hiphopbegrippen ruim op tijd – wordt een introfilmpje gestart waarin Snoop vraagt of we er klaar voor zijn. Gejuich stijgt op als hij in levende lijve verschijnt, gehuld in een Death Row Records-onesie en onder begeleiding van de eerste klanken van The Next Episode. Naast Green Lantern wordt hij bijgestaan door twee backingrappers, een mascotte in apenpak en joint in de mond en een aantal paaldanseressen die zijn dochters konden zijn. De toon is gezet en in een soms wat gejaagd tempo vliegen de hits het publiek om de oren. Waarschijnlijk is de lange setlist dan ook de reden om er een autocue bij te houden. Al snel komt met Boyz-n-the-hood van Eazy-E het eerste eerbetoon voorbij, op dezelfde wijze als Dr. Dre het ooit deed tijdens de legendarische Up In Smoke Tour.
Het zijn echter niet alleen hiphop-evergreens zoals Nuthin’ But A ‘G’ Thang en Gin And Juice die gretig aftrek vinden in het eerste deel van de set. Hoewel Snoops carrière onlosmakelijk verbonden is met de old school westcoastsound van Dr. Dre wist hij het afgelopen decennium relevant te blijven door met hedendaagse artiesten samen te werken. Zo worden Wiggle (Jason Derulo), All I Do Is Win (DJ Khaled) en California Gurls (Katy Perry) stuk voor stuk met open armen ontvangen.
Het is een beproefde formule om nieuw publiek aan te boren, maar zolang het werkt maalt niemand erom. Of Snoop Dogg de tand des tijds eeuwig voor kan blijven is nog maar de vraag. Het beeld van een 51-jarige man die tijdens Sexual Eruption op het ene moment met zijn kruis tegen het achterwerk van een jonge paaldanseres staat en het volgende moment met een Supreme x CashCannon-pistool geldbiljetten in het rondschiet heeft iets potsierlijks.
Na de rookpauze keert de ster van de avond terug in het befaamde Bob Marley Ajax-shirt uit seizoen 2021-2022. Een slim marketingtrucje om het publiek op zijn hand te krijgen. In 2008 legde Ilja Meefout de rapper voor zijn show in de Heineken Music Hall al eens vast in Ajax-shirt en met joint in de hand, twee jaar later stond de rapper tijdens het WK voetbal in de Melkweg, gehuld in een Nederlands elftal-shirt. De doorgewinterde fan kan het Bob Marley-shirt van vanavond ook als eerbetoon aan zijn Snoop Lion-periode zien, al wordt de muziek van zijn twaalfde (reggae-)album Reincarnated in zijn geheel overgeslagen.
Niemand die ernaar kraait, want met Regulate (Warren G), It Was A Good Day (Ice Cube) en Still D.R.E. (Dr. Dre) schiet het tweede deel van de set als een komeet uit de startblokken. Als daar even later California Love en 2 Of Amerikaz Most Wanted (2Pac) overheen worden gegooid, is het hoogtepunt bereikt. Er wordt gejuicht, gezongen en gesprongen op commando, al is de vraag stellen hem beantwoorden bij Jump Around (House Of Pain). Als een jonge vrouw later in de set iets naar het podium slingert, reageert de zaal afkeurend. Tegen dat sentiment in zoekt Snoop niet de aanval op, maar de verbinding. Hij wil zeker weten dat de dader oké is en haalt de angel op die manier uit het moment, wat terecht applaus oplevert.
Het tweede intermezzo laat Pharrell op het grote scherm zien, die als een volmaakte kopie van Cab Calloway ‘Hi de hi de hi de hi, ho de ho de ho de ho’ uit een vol Ziggo Dome weet te persen. Het is de inleiding van het laatste blok, dat met Drop It Like It’s Hot en What’s My Name? alle Snoop-fans nog één keer in volle staat van paraatheid brengt. ‘Our national anthem’, zoals Snoop Young, Wild & Free (Wiz Khalifa) doopt, vormt de apotheose van een grootse show die vooral leunt op entertainment.
Snoop Dogg is in ruim dertig jaar getransformeerd van pure rapper naar marketingmachine, die de rijkgevulde hiphopdiscografie gebruikt om zichzelf als merk te blijven verkopen. En zolang dat op deze manier gebeurt mag hij er gerust nog drie decennia aan vast plakken.
Gezien: 20 maart 2023 in Ziggo Dome, Amsterdam.
