De veelbelovende double bill met Sprints en English Teacher trekt al enkele weken gezamenlijk door Europa. Maar eerdere optredens vallen volledig in het niet bij wat de twee indiebands zaterdagavond in Amsterdam laten zien, als we Sprints-zangeres Karla Chubb mogen geloven. Wanneer de hele zaal tijdens het eerste nummer al volop aan het moshen slaat, scandeert ze: ‘What an introduction! You are legends already! Fuck Germany, fuck France, fuck all the rest!’
Fotografie Willem Schalekamp
De Tolhuistuin in Amsterdam-Noord, onderdeel van Paradiso, is afgeladen. Ruim vijfhonderd mensen komen deze zaterdag voor twee acts die momenteel allebei in de belangstelling staan. De Ierse postpunkers van Sprints bliezen begin dit jaar namelijk iedereen van de sokken met hun vurige en bijtende debuutalbum Letter To Self. De track Nearly Daffodils van English Teacher uit Leeds kreeg een plaats in Times Magazine’s The 10 Best Songs Of 2023 en weer een ander nummer verscheen in de megapopulaire soundtrack van videogame FC 2024 (zoals Fifa tegenwoordig heet).
Kwam zangeres Lily Fontaine van English Teacher vorig week in Antwerpen nogal onzeker het podium op – ‘maybe spotlights aren’t for me’ – en bleef ze tot halverwege de set wat schuchter aan haar rokje friemelen, in de Tolhuistuin lijkt die schroom deels weg. De setlist is bovendien volledig opgeschud en ze hebben enkele nummers toegevoegd. Fontaine, hoewel nog steeds bescheiden, lijkt er ditmaal meer zin in te hebben en heeft haar (ravissante!) haardos letterlijk losgegooid.
Medio april komt het debuutalbum This Could Be Texas uit en vanavond wordt er alvast volop uit dat nieuwe assortiment gegraaid. Op een enkel nummer na komt het hele album langs. Wat opnieuw opvalt is dat zowel de magnitude als het bereik van Fontaine’s stem beter tot hun recht komen bij rustiger nummers. Ergens halverwege de set neemt drummer Douglas Frost plaats achter een keyboard en blijft daar twee verstilde nummers zitten. Nu de vocalen ongehinderd de hoofdrol pakken, krijgt Fontaine met Mastermind Specialism de zaal goeddeels stil en bij You Blister My Paint – geïnspireerd door A Clockwork Orange – kan je de spreekwoordelijke speld horen vallen.
De bijzondere chemie tussen beide bands spat niet alleen af van social media, maar is ook live voelbaar. Bandleden worden spontaan uitgewisseld gedurende de sets. Zo schuift Sprints-bassist Sam McCann tijdens Song About Love even achter de drums. Maar ondanks dat Fontaine tegen het einde van de set ineens bovenop een versterker staat, blijft de algehele podiumpresentatie van English Teacher vrij tam en is het Times-predicaat one of the decade’s most exciting new indie acts in onze optiek iets te snel en te enthousiast opgeplakt.
Zo beladen als de teksten op het debuutalbum Letter To Self zijn, zo’n bundle of joy is zangeres Karla Chubb van Sprints live. Du moment dat zij opkomt vult de hele zaal zich onmiddellijk met haar energie. Het ijs breekt al meteen bij Ticking, het ruim twee minuten lang aanzwellende en uiteindelijk volledig exploderende openingsnummer. Vanaf de apotheose ‘And they’ll take it away! They’ll give you one, another, and they’ll take it away!’ is het raak en verandert de Tolhuistuin blijvend in een moshende massa.
De roodharige frontvrouw (‘I’m Irish, ginger and pale’) zal de rest van de avond – soms net even iets te vaak en te enthousiast – contact blijven zoeken met de zaal. Het feit dat Letter To Self goeddeels in het teken staat van haar struggle om als queer op te groeien in de behoudende, katholieke stad Dublin komt niet alleen tot uiting in de muziek. Zoals wel vaker tegenwoordig wordt het optreden meermaals onderbroken om het publiek te wijzen op het belang van veiligheid en inclusiviteit. Saamhorigheid is het credo. En we moeten vooral boos zijn en boos blijven: ‘If we weren’t angry they would walk all over us.’ Oké, point taken en doorrrrr!
Cathedral wordt ingeluid door bassist McCann die zich ‘vertwijfeld’ afvraagt: ‘Will they mosh?’ Hell yes, they will! De temperatuur in de Tolhuistuin loopt zelfs zo hoog op dat er iemand onwel wordt. Daarna neemt Chubb met Shadow Of A Doubt heel even gas terug: ‘Shhh, this is a sad song. Respect it, okay?’ Maar het nummer is een stilte voor de storm, want het gaspedaal blijkt nog een kick-down te hebben en die gaat de rest van de set tot op het metaal.
Bij Lil Fix, meteen ook het laatste nummer, komen de leden van English Teacher terug op het podium om dit laatste optreden van de gezamenlijke Europese tournee nog even uitbundig met Sprints te vieren. Zowel Fontaine, Chubb als McCann duiken bij toerbeurt het publiek in en gaan de hele zaal door. Chubb loopt zelfs even letterlijk op handen van het publiek: ‘Always be the bitch in the room!’
Gezien: 24 februari 2024 in Paradiso Tolhuistuin, Amsterdam
