Dag femme fatale, hallo superheldin! Sylvie Kreusch schildert op haar meest recente album Comic Trip met andere klankkleuren. Het mysterie en de duisternis van op de eerste platen maakten grotendeels plaats voor openheid, lucht en positiviteit. Wat niet veranderd is? De ongekende podiumkracht die Sylvie Kreusch bezit. Zonder daarbij haar kwetsbaarheid te verliezen. Sylvie Kreusch is nog steeds de beste performer van de Benelux, bewees ze woensdag met haar show in Paradiso Amsterdam.

Fotografie Hub Dautzenberg

Clark Kent is in het dagelijks leven een schuchtere journalist, die zijn ware ik verstopt achter twee jampotglazen in een zwart hoornen brilmontuur. Maar wanneer er om hulp geroepen wordt, verandert hij in een oogwenk in wie hij écht is: Superman. Het is misschien daarom dat de van nature introverte Sylvie Kreusch op Comic Trip de parallel trekt met dappere helden uit stripboeken: ‘Real superwoman / Flying straight out of her comic strip / It’s in the way she movеs’, zingt ze in het titelnummer.

Sylvie Kreusch beschikt inderdaad over superkrachten, blijkt vanaf openingsnummer Ding Dong. De grote gebaren, het gevrij met de microfoonstandaard, de zevenmijlsstappen waarmee ze over het podium paradeert: het zijn talenten waarmee ze haar sowieso sterke songs naar een hoger plan weet te tillen. Bovendien is ze niet alleen krachtig, maar ook nog eens machtig: met slechts een klein teken met de wijsvinger legt ze in Wild Love de bijna volle en soms rumoerige grote zaal van Paradiso het zwijgen op.

Sinds kort heeft Kreusch ook een nieuw talent: zelfspot. Nam ze zichzelf voorheen nog weleens erg serieus, nu durft ze zelfs haar clowneske kant te laten zien. Al sensueel dansend met – jawel – een rode ballon die al de hele avond door de zaal zweeft, bezorgt ze haar toehoorders tijdens Sweet Love (Coconut) een glimlach, terwijl ze ongemerkt doordansen naar een soort collectieve opwinding. Het is grappig, het is kleurrijk, het is luchtig, maar bovenal: het wérkt.

En toch: soms lijkt ze nog aan zichzelf te twijfelen. Tussen de nummers door is Kreusch bij momenten gehaast. Al blozend volgt er na elk lied een snel, doch welgemeend ‘merci’, om zichzelf vervolgens weer terug te veranderen in dat larger-than-life karakter. Ze beseft het richting het einde van de show: ‘Ik heb nog niet zoveel gezegd vanavond. Ça va met jullie?’

Kreusch zegt het bijna op verontschuldigende toon. Alsof ze zich nog een klein beetje schaamt voor al dat theater en drama dat ze in haar superhelden alter ego tentoonspreidt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Vlaamse aan het eind van die eerder aangehaalde zin uit Comic Trip zingt: ‘Man, if she only knew.’ Alsof ze haar innerlijke Clark Kent wil laten zien: kijk, dan! Als je alle schaamte voorbij bent, dan gaat het allemaal vanzelf.

In een recent interview met OOR liet Kreusch weten zichzelf nog weleens oprecht te kunnen verbazen, wanneer ze een groot publiek voor zich ziet staan. Ook bij de laatste buiging naar het publiek, samen met haar fantastische band, lijkt ze zich af te vragen: ‘Komen die allemaal voor mij?’ Maar na een succesvolle avond in Amsterdam, mag ze zich met een gerust hart houden aan haar eigen woorden uit Comic Trip: ‘All I feel’s wonderous adoration / Calling for celebration / Boem cheka wauw.’

Gezien: 11 december 2024 in Paradiso, Amsterdam