ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
De Oude Zaal van de Melkweg is goed gevuld als de band al om half negen aftrapt met A Decade Under The Influence. Slim natuurlijk, om met een van je beste nummers te beginnen. Het is het enige moment van de avond dat we Fred Mascherino missen, de tweede zanger die juist in dit nummer op album Where You Want To Be (2004) zo excelleerde. Het geluid is redelijk, alleen de zang van Lazzara staat wat zacht afgesteld. Nergens voor nodig, want de nog altijd charismatische frontman is zeer behoorlijk bij stem.
De band speelt een zeer prettige set met bijna alleen maar hits. Alleen vierde album New Again (2009) wordt volledig genegeerd, de enige plaat waarop Matthew Fazzi (de vervanger van Mascherino) te horen is. Hij werd weer uit de band gegooid om de terugkeer van Nolan (en bassist Shaun Cooper) mogelijk te maken. Snapt u het nog? Hoe dan ook: geen nummer van New Again dus, verder genoeg nummers van Tell All Your Friends (Bonus Mosh Pt. II, You’re So Last Summer, natuurlijk Cute Without The E) voor de de oudere fans in de zaal – en die zijn er veel, zelden zo’n oud publiek bij een emoconcert gezien – en de singles van Louder Now en het titelloze vijfde album. Het nieuwe werk blijft beperkt vanavond, alleen het swingende Flicker Fade en Beat Up Car van de nieuwe plaat komen voorbij. Een goede keuze: de plaat is immers nog niet uit en de fans willen hits horen.
Taking Back Sunday is een band met vijf leden die eindelijk helemaal in hun element zijn. Lazzara straalt rust uit, er wordt lol gemaakt en de frontman lijkt oprecht blij met de opkomst vanavond: ‘I’m singing, you’re singing, it’s great’. Hij biedt z’n oprechte excuses aan als ie tijdens Cute Without The E twee keer hetzelfde couplet zingt en plakt de toegift gewoon aan de reguliere set vast. Want waarom zou je van het podium gaan voor dat toneelstukje? Call Me In The Morning is niet het beste nummer om tot het einde te bewaren, maar gelukkig knallen de Amerikanen MakeDamnSure er nog achteraan. Een explosief optreden van een band die z’n tweede jeugd heeft gevonden. En dat hadden we eigenlijk niet meer verwacht.
Foto: Mark Runyon (CC, gemaakt bij een ander concert)
Gezien 21 februari 2014, Melkweg, Amsterdam