Zou Joachim Liebens het zelf kunnen geloven, dat hij nú al grote zalen in België en Nederland aandoet met zijn brain child The Haunted Youth? De band begon in de lockdownperiode en kan inmiddels met recht een indiesensatie genoemd worden. Pandora in TivoliVredenburg was in een mum van tijd uitverkocht, de grotere Ronda-zaal volgde al snel. Het Utrechtse podium was maandagavond het triomfantelijke eindpunt van de najaarstournee van The Haunted Youth, die de nog jonge band in concertzalen door heel Europa bracht.
Fotografie Anne-Marie van Rijn
En soms lijkt het inderdaad of teen rebel Liebens en zijn band nog steeds met zijn vijven in een véél te krappe repetitieruimte spelen en niet op het uitgestrekte podium van de Ronda. Dan staat de Belg met zijn rug naar het podium in een onderonsje met zijn drummer, gitarist en bassist. Maar dat hij inmiddels voor tweeduizend man staat weet Liebens maar al te goed – dat laten zijn showy passen op de maat tijdens vaste set-opener Broken zien. ‘Feels like the heavens fall without you,’ zingt hij bijna lieflijk, met zijn ogen dicht. Je zou het afstandelijk kunnen noemen, maar is dat niet juist het charmante aan The Haunted Youth en precies de manier waarop je de muziek moet beleven? Ogen dicht, met je hoofd wiegend, je focus op het instrumentale.
Dan ligt de nadruk ook meteen op de band en hoe mooi de leden op elkaar ingespeeld zijn. Want wát zijn ze goed; Hanne Smets op de toetsen, Stef Castro op bas, Nick Caers op drum en Tom Stokx op gitaar. Het viertal weet perfect de regie over te nemen als de zang nét een paar noten tegenvalt. En Joachim Liebens natuurlijk als middelpunt, die met zijn peroxideblonde lokken die telkens voor zijn ogen vallen de ideale posterboy is voor alle freaks van vroeger én nu. Want dat is ook iets dat opvalt: het gemengde publiek in de zaal, met fanatiekelingen in alle leeftijden. ‘Thanks guys’, klinken Liebens’ spaarzame bedankjes, net zo gortdroog als charmant. ‘Oh yeah baby!’
Teen Rebel, The Haunted Youth’s doorbraakhit en het nummer dat duidelijk het meest enthousiast onthaald wordt, vormt letterlijk en figuurlijk een soort keerpunt in de setlist. Vanaf dat moment lijkt het samenspel nóg even strakker en fanatieker, alsof de realisatie daagt dat dit écht voorlopig hun laatste show is. De ‘emo-avond’ die Liebens ons beloofd heeft, komt het allermooiste naar voren aan het einde. De dromerige – we gebruiken het D-woord maar even – nummers van debuutalbum Dawn Of The Freak gaan over in het nog onuitgebrachte nummer In My Head. En hoe! Het stevige nummer ontaardt in trommelvliesdoorborende drums met Liebens’ ruwe schreeuwstem als middelpunt.
Het enthousiasme van de anti-pop heroes wordt ook prachtig zichtbaar in afsluiter Coming Home. ‘Would you wanna go to a place like home?’ vraagt Liebens in het nummer, terwijl hij in een uitgesponnen instrumentale outro met zijn gitaar over het podium springt alsof het inmiddels zíjn thuis is. Wát een triomf voor een band die duidelijk aan het begin van een mooie carrière staat. En zouden we al kunnen zeggen dat teen rebel Liebens langzaam maar zeker ook een idool aan het worden is?
Gezien: 18 december 2023 in TivoliVredenburg, Utrecht.
Bestel de kerst-OOR!
Uiteraard pakt OOR deze feestmaand weer uit met héél veel lijstjes, we duiden het fenomeen Caroline Polachek, spreken Lankum en Robin Kester over hun Eindlijst-noteringen, werpen een scherpe blik op de popsterren van nu met schrijver Hanna Bervoets, bespreken het jaar met Queens Of The Stone Age en gaan in het gesprek met Prins S. en Sophie Straat. Ook volgen we de tragische levenswandel van de dit jaar overleden Sinéad O’Connor en spreken we OOR-coryfee Anton Corbijn over zijn nieuwe expositie MOØDe. Dat en nog veel meer.
