The Hives zitten midden in hun Death Of Randy Fitzsimmons-Tour. Vanavond spelen ze voor de 49ste keer dezelfde dertien nummers in identieke volgorde en daar doen ze exact 68 minuten over. Als zanger Pelle Almqvist later op de avond, tijdens Stick Up, zijn publiek uitnodigt om de zin ‘Ain’t nothing but a …’ af te maken, komt dan ook onwillekeurig Hound Dog in me op. De Zweedse garagerockers zijn eigenlijk een soort Las Vegas Elvissen, inclusief showpak. De vraag van de avond is dan ook: kan een band een topavond neerzetten met een volledig geregisseerd kopieer-plak optreden?

Fotografie Mick de Jong

Paradiso is uitverkocht. Het publiek staat tot drie rijen dik op de balkons. De techs die na voorprogramma Bratakus het podium en de instrumenten prepareren voor The Hives, dragen zwarte ketelpakken en – hoe bizar! – bivakmutsen. Ze zetten bij alle instrumenten een paar biertjes klaar. Het publiek in de grote zaal van Paradiso bestaat overwegend uit mannen; veel petten, baarden en kale koppen.

The Hives komen op, zien en overwinnen. Al meteen na Marche Funèbre van Chopin, waarmee het imaginaire bandlid Randy Fitzsimmons symbolisch ten grave wordt gedragen, vliegt het bier door de lucht en gaat de zaal los. Drumstokken en microfoons worden omhoog gegooid en daarna behendig door de band weer opgevangen. Mensen surfen over het publiek en achter elkaar ontstaan kolkende moshpits. Almqvist blijkt verrassend behendig, maakt luchtsprongen en staat met regelmaat ineens op een versterker. De zwaar beproefde setlist mist zijn doel niet en zweept de zaal maximaal op. Ook de nummers van het eerder door ons gekraakte album The Death of Randy Fitzsimmons (2023) gaan er bij het publiek in als koek.

Almqvist is een geboren volksmenner en Paradiso eet gewillig uit zijn hand. Geen moment verliest hij de regie en orkestreert de aanwezigen in werkelijk alles: handen omhoog, meezingen, de vrouwen moeten antwoorden, de mannen moeten antwoorden, iedereen moet antwoorden, er moet meegezongen, het publiek moet stil zijn of juist weer losgaan. Tijdens Good Samaritan verstijft de band. Na een paar minuten roerloos in een freeze te hebben gestaan, knallen ze ineens weer door, met een apotheose in de zaal als gevolg.

De Zweden houden ook vanavond strak vast aan hun heilige setlist. Ludiek is dat Almqvist zelfs de toegift regisseert: ‘Kennen jullie het verschijnsel dat een band het laatste nummer speelt, maar dat dat toch niet het laatste nummer is? Nou, zo doen wij het vanavond ook. Na Countdown To Shutdown verdwijnen we. Vervolgens roepen jullie ‘one more time’ en dan komen we weer terug’. Zo geschiedde.

‘We are five men in ridiculous suits.’ The Hives pretenderen geen diepgang en geven het zelf eigenlijk perfect aan in Good Samaritan. Ze zijn er niet om je problemen op te lossen: ‘I ain’t gonna solve them.’ Maar wat ze wel als geen ander kunnen bewerkstelligen, is dat je je problemen even vergeet. Want, ladies en gentlemen, het antwoord op de vraag van de avond blijkt een volmondig JA. The Hives kunnen een absolute topavond neerzetten met een volledig geregisseerd en voorspelbaar kopieer-plak optreden.

Gezien: 25 september 2023 in Paradiso, Amsterdam.