Opener All The World Is Mad is het perfecte voorbeeld van de nieuwe Thrice: bombastisch, vol gevoel en een tempootje lager dan het oudere werk van band. Als de band daarna The Weight, het tweede nummer van het album, inzet is er even de angst dat we een avond vol nieuw werk krijgen. Als vervolgens de eerste klanken van The Artist In The Ambulance – het titelnummer van het derde Thrice-album – gaat de zaal voor het eerst echt los. Eigenlijk is er vanavond iets vreemds aan de hand. De band lijkt zich het meest op z’n gemak bij het recentere materiaal, terwijl het publiek vooral lijkt te wachten op oude nummers. En die worden vanavond een beetje afgeraffeld. Alsof de band ze alleen nog speelt omdat het ‘moet’.

Dat neemt overigens niet weg dat Thrice zich honderd procent revancheert voor het mindere optreden van twee jaar geleden. Dustin Kensrue mag qua uitstraling niet de perfecte frontman zijn, met zijn stem overtuigt hij vanavond iedere bezoeker. En hoe goed Beggars ook mag zijn, het is ook wel weer eens fijn om de zanger de longen uit zijn te lijf te horen schreeuwen bij oudere nummers als The Earth Will Shake en Firebreather. Ook de rest van de band klinkt als een zonnetje. Maar het blijft allemaal wat netjes. Het slaat een beetje door op het publiek, alleen bij hit Image Of The Invisible gaat het nog even helemaal los.

Het uurtje Thrice is voorbij voor je er erg in hebt. We krijgen een zuinig bedankje van Kensrue, die het verder toch echt wel naar z’n zin lijkt te hebben in de Melkweg en de band duikt de coulissen in. Om er slechts kortstondig uit terug te keren voor Beatle-cover Helter Skelter en het titelnummer Beggars. Een pracht nummer, die laatste, maar om er nou een show mee af te sluiten? Zo staan we even later met een ietwat onbevredigend gevoel een biertje te drinken. Thrice is een unieke band, die een technisch perfect optreden heeft gegeven, maar het had zoveel meer kunnen zijn.

Fotografie: Niels Vinck

Gezien: 25 augustus 2010, Melkweg, Amsterdam