Overigens maakte de band eigenlijk vier platen. Maar ten tijden van debuut Watoosh! ging de band nog door het leven als Pezz. De vier spelen geen materiaal uit die tijd meer en wanneer de groep ballad Surrender aankondigt heeft Kowalewicz het over een nummer van ‘ons tweede album met de meesterlijke titel Billy Talent II’. Opener Line And Sinker, met oerkreet ‘What you see is what you get’, brengt direct de juiste stemming in de zaal. Opvallend om te zien dat het publiek zonder enige aansporing tot aan de achterste rijen meeklapt.

In vergelijking met het concert eerder dit jaar is Kowalewicz scherper en beter bij stem. En zolang het goed zit met die karakteristieke stem is Billy Talent een geweldige liveband. Dat komt overigens ook door gitarist Ian D’Sa, die met zijn bij vlagen virtuoze spel een enorm stempel op de band drukt. Zijn stem vult ook vanavond weer perfect de gaten op die Kowalewicz laat vallen. De hoogtepunten zijn makkelijk aan te wijzen. Dat zijn nummers als Devil In A Midnight Mass, Fallen Leaves en This Suffering. Niet toevallig nummers van de bands meest complete plaat Billy Talent II.

Op dat soort momenten is ook goed te horen dat Billy Talent in feite ‘gewoon’ een punkrockband is. Felle, snelle nummers met geweldige refreinen en grootse melodieën. Wat is het dan jammer dat het meest recente materiaal op z’n best gemiddeld is. Alleen eerste single Rusted From The Rain zorgt dan ook voor net zoveel beroering in de zaal als het oudere materiaal. Aan de andere kant, het siert de band dat ze andere songs spelen als een half jaar geleden en niet de makkelijke weg kiezen door dezelfde setlist aan te houden (hallo Green Day!).

Zo gebeurt er verder niet veel opzienbarends vanavond. Billy Talent heeft genoeg te bieden om de Melkweg te entertainen. De band belooft het Nederlands Elftal aan de moedigen tijdens het WK en deelt nog even mee dat ze onze ‘ass kicken’ als het op ijshockey aankomt. Verder geeft lovedoctor Kowalewicz nog een tip aan alle aanwezige mannen: wees altijd een gentleman. ‘Ik heb met bloedmooie vrouwen geslapen, alleen maar omdat ik een heer was.’ Die wijze levensles zullen we onthouden. En zo voelt een concert van Billy Talent een beetje als thuiskomen. Gaan de handjes nog één keer de lucht in en vergeven we de Canadezen de slappe nummers van de laatste plaat. Voor nu, want de volgende keer eisen we een fonkelnieuw album vol knallers.

Fotografie: Luuk Denekamp

Gezien: 23 juni 2010, Melkweg, Amsterdam