Eén shirt zegt meer dan duizend woorden, zal Turnstile-frontman Brendan Yates gedacht hebben. De zanger van de Amerikaanse hardcorepunkband bestijgt het podium in een wit shirt waar met grote zwarte letters ‘THANK YOU’ op staat. Het publiek verbaal bedanken doet hij nog wel een paar keer, maar hij laat de praatjes vooral over aan bassist Franz Lyons. Aan hem dus de taak om de verbinding met het publiek op te zoeken, wat niet onbelangrijk is voor de muziek van Turnstile.
Fotografie Hub Dautzenberg
We hebben hier namelijk te maken met uiterst energieke hardcorepunk met het hart op de juiste plaats. Het soort muziek dat het dak van een zaal als de Melkweg kan blazen, waar het bier de dag erna nog op de vloeren plakt. En waarbij je emotioneler wordt dan je van tevoren dacht, terwijl je de teksten staat mee te schreeuwen en er allerlei zweterige lijven tegen je aan botsen. Dat punk ook kan werken op Pinkpop hebben we dit weekend al een aantal keer gezien, dus op papier heeft de show van Turnstile alles in zich om in te slaan als een bom. Dat het toch niet helemaal gebeurt, ligt aan een aantal zaken.
Om te beginnen zit de geluidsmix niet mee. Dat wreekte zich op de IBA Parkstad Stage zaterdag al een beetje bij Deftones, maar vandaag zijn de vocalen van Yates soms echt amper te horen. Erg jammer, want in zijn energieke voordracht zit een groot deel van de kracht van de muziek van de band. Mystery, de opener van meest recente plaat Glow On (2021) komt toch een stuk minder hard binnen als je de gepassioneerde tekst over de tikkende klok die Yates in zijn hoofd hoort amper kan verstaan. Ook ontbreekt er misschien een tikkeltje variatie in de set. Hoewel de band op Glow On juist nieuwe richtingen opzoekt, horen we vanmiddag vooral veel recht-toe-rechtaan beuknummers die zelden langer dan drie minuten duren. Doordat die nummers zelden echt een climax bereiken, missen we de spanningsboog die een optreden als dit onvergetelijk kan maken.
Dit podium is misschien ook gewoon wat te groot. Er ontstaat al snel een gat in het voorvak waar je makkelijk een rondje doorheen kan fietsen en ook de rest van het veld is niet enorm goed bezet. Deze show was een stuk beter tot zijn recht gekomen in de tent, of in ieder geval niet op de laatste dag van het festival, waar de klad er bij veel bezoekers al ingeslopen lijkt te zijn. Want aan de energie van de band ligt het niet. Yates staat zelden langer dan een halve minuut met beide voeten op de grond en ook Lyons bedrijft de helft van het optreden een vorm van ochtendgymnastiek. Dat de vonk in afsluiter Turnstile Love Connection toch over lijkt te slaan en de moshpit, die mondjesmaat in leven wordt gehouden, vooraan opeens exponentieel groeit, lijkt toch te pleiten voor een vervolg: Turnstile moet het hier over een paar jaar nog maar eens proberen.
Gezien: Pinkpop 2022, zondag (14.30 uur) op IBA Parkstad Stage. Lees hier al onze recensies van Pinkpop.
