down the rabbit hole

Ty Segall zorgt voor heerlijk gitaar-uurtje op Down The Rabbit Hole

Het tijdslot in de Fuzzy Lop net vóór de headliner begint is het hele weekend gereserveerd voor het betere gitaargeweld. Vrijdag zagen we er Psychedelic Porn Crumpets, zaterdag Deadletter en op zondag is de eer aan Ty Segall. De extreem productieve Amerikaanse gitaarvirtuoos is altijd een graag geziene gast op Nederlandse festivals, al is de tent bij aanvang maar matig gevuld. Wanneer Segall echter op gang komt, stroomt het langzaam vol en beleeft Down The Rabbit Hole nog één gitaarhoogtepunt.

Fotografie Mick de Jong

Dat het niet zo druk is komt misschien ook omdat het lastig te zeggen is wat je van Segall kunt verwachten. Zijn discografie schiet immers alle kanten op. Op zijn meest recente plaat Three Bells horen we weer ouderwets piepende en krakende glamrock, maar het weinig enerverende akoestische uitstapje Hello Hi (2022) zit ook nog vers in het geheugen. Als Segall aan het begin van de set wel erg lang op zijn gitaar staat te pingelen, vrezen we even dat de show vanavond ook die kant op gaat, maar wanneer hij vervolgens Three Bells-opener The Bell in zet, verdwijnen de zorgen al snel.

Het nummer bouwt gestaag op naar een heerlijke climax, waarin Segall er naar hartenlust op los freakt. Daarmee is de toon voor de rest van de show gezet. Hij maakt nauwelijks contact met het publiek – het duurt een ruim half uur voor we eens ‘hi, how are you?’ horen – maar staat werkelijk waanzinnig te spelen. Net als de rest van zijn band overigens, die heeft recent wat formatiewisselingen doorgemaakt maar is alsnog heerlijk op elkaar ingespeeld.

Het applaus wordt na ieder nummer luider, maar voor het grootste deel van de setlist is de sfeer net wat minder broeierig dan bij de andere bands die we dit weekend op dit punt in het tijdschema zagen. Segall’s muziek is ook net iets meer beheerst, meer geschikt om de vuist bij in de lucht te steken en zachtjes op te headbangen dan om compleet op los te gaan. Al komt het halverwege toch tot een moshpit, voor ongeveer dertig seconden, waarna het bewuste nummer tot een abrupt einde komt en Segall aan zijn eerste praatje begint.

Qua tempo is dat geen ideale zet, maar dat is zo ongeveer de enige smet op dit verder ijzersterke optreden. Als een soort mea culpa gooit Segall snel daarna het tempo omhoog, waardoor ook dit gitaar-uurtje met een bang afgesloten kan worden. Ergens is het jammer dat het live-programma op zondag maar tot 23:00 duurt, want het zonlicht dat af en toe nog door de opening in de tent heen prikt, is het enige dat de zweterige rockcafé-sfeer doorbreekt.

Gezien: Down The Rabbit Hole 2024, zondag (20:00 uur) in de Fuzzy Lop. Lees hier al onze verslagen.

Zomeractie!

Als je nu een jaar­abonnement op OOR neemt betaal je geen 69,95 maar slechts 53 euro. En je maakt kans op een Yamaha versterker met compacte pianocraft luidsprekers. Kijk hier voor de actie.

deel dit artikel

Meer:

ty segall
album
Ty Segall

Three Bells

Ty Segall hield zich een jaartje rustig, maar...
album
Ty Segall

Three Bells

Ty Segall hield zich een jaartje rustig, maar...
album
Ty Segall

Hello, Hi

Als je zoveel muziek uitbrengt als Ty Segall...
album
Ty Segall

Hello, Hi

Als je zoveel muziek uitbrengt als Ty Segall...
album
Ty Segall

Harmonizer

Veelreleaser en tourbeest Ty Segall zette vorig jaar...
album
Ty Segall

Harmonizer

Veelreleaser en tourbeest Ty Segall zette vorig jaar...
album
Ty Segall

First Taste

First Taste is album nummer twaalf met nieuw...
album
Ty Segall

First Taste

First Taste is album nummer twaalf met nieuw...
album
Ty Segall

Freedom’s Goblin

album
Ty Segall

Freedom’s Goblin

album
Ty Segall

Ty Segall

album
Ty Segall

Ty Segall

Meest gelezen

MEEST RECENT

INLOGGEN