ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
En met mij zoveel anderen. Typhoon is een echte rapper van deze tijd. Een bescheiden jongen die zijn belang zelf waarschijnlijk zou onderschatten. De muziek op Lobi Da Basi, zijn vaderlandse klassieker van een tweede plaat, herinnert velen van ons er aan hoe mooi de multiculturele samenleving kan zijn. Mede door de Surinaamse invloeden is het album een verademing voor een heel genre. De uit zijn roots opgeklopte boodschap van het meesterwerk – wat er ook gebeurt, liefde is de baas! – is warm en oprecht; niet bepaalde de sterkste kenmerken van de gemiddelde nuchtere autochtoon. En tot slot barst Typhoon, ongetwijfeld door zijn diverse opgroeien, gewoonweg van de muzikaliteit. Zijn songs barsten van kleur en smaak en zijn optredens mondden doorgaans uit in carnavalachtige stemmingen.
Prachtig dus, dat deze gozer tot een nationale muziekheld is uitgegroeid. Een titel die hem in staat stelt om maar liefst tweemaal in de HMH te kunnen spelen, die tent dubbel uit te verkopen en zelfs het culinaire menu van het poppaleis te veranderen. De keuken serveert voor deze gelegenheid namelijk Surinaamse broodjes kip. Laat Morrissey het maar niet horen. Typhoon zelf zet het publiek vanavond een immens muziekspektakel voor waar het speelplezier van begin tot eind van af spat. Hij viert niet alleen het succes van Lobi Da Basi, waarvan de beste liedjes mooi over de show zijn verspreid, maar blikt tussendoor ook terug op andere periodes uit zijn muzikale loopbaan. Al vroeg op de avond leidt dat tot een machtig hoogtepunt: een prachtig rijke uitvoering van Zo Niet Mij, afkomstig van zijn debuutplaat. Fel gerapt, met een verlossende schreeuw aan de eindstreep. Een ode aan iedereen die emotioneel onder druk staat.
‘Je staat naar stonede miljonairs te kijken die geen fok om hun publiek geven’, twitterde NRC-journalist Saul van Stapele deze week over de gemiddelde hiphopshow. Niet heel lobi, zo’n uitspraak, maar gelijk heeft ‘ie. Bij Typhoon zien we echter een compleet tegenovergestelde houding. Niet alleen stelt hij zich dankbaar op tegenover zijn publiek; hij pakt muzikaal groots uit, met op een gegeven moment wel achttien man op het podium. Ook passeren er Surinaamse slagwerken, een gospelkoor en een Engelstalig rappende drummer. Zelfs met buitenlandse hiphoppers veegt Typhoon de vloer aan. Hun koploper, Kendrick Lamar, mag op plaat dan de hulp van Ambrose Akinmusire en Kamasi Washington hebben; je ziet die jonge jazzhelden nooit met hem op het podium staan. Typhoon krijgt dergelijke cats wèl op zijn bühne. Zo zit zijn titanenband vol ervaren trompettisten en schuift Benjamin Herman, onze eigen Saxaphone Colossus, bij een aantal nummers aan. Een van die samenwerkingen is Ochtend Weer, op plaat al een absoluut hoogtepunt, maar met de machtige solo van de New Cool Collective-voorman een nóg sterkere track. Een officiële, goed opgenomen liveversie is eigenlijk een must.
Het is in dit nummer dat ook Sticks voor het eerst zijn opwachting maakt. Met partner Rico maakt hij de komende maanden een rondje langs de Nederlandse clubs (met de HMH als startpunt), maar de twee helften van Opgezwolle nemen vanavond al en voorschot op de spotlights. Voorafgaand aan een emotioneel Hemel Valt en de fenomenale afsluiter Zandloper, ontploft de zaal volledig wanneer het duo onverwacht bij Typhoon op het podium springt. Koning, Keizer, Admiraal; het is het rauwe, bikkelharde hiphop-moment waar het publiek naar smachtte. Want door alle jazzinvloeden en alle sambaballen, door alle rocksolo’s, funky orgelloopjes en exotische ritmes, ontbrak dat element vaak in vorige shows. Er werd toen uiteraard wel gerapt, maar er werden geen woordexplosies gedropt zoals dat vanavond wèl gebeurt. De aanwezigheid van zijn oude vrienden maakt Typhoon compleet.
De introductie van een vriend had voor ons echter niet gehoeven. In het eerste uur van de show nodigt Typhoon een labelmaatje uit om zijn eerste single te spelen. Sympathiek, maar het moment verstoort de flow van het concert. Dat we de naam van deze zingende rapper [zijn naam is Freez, red.] niet hebben onthouden, zegt genoeg. Zie het als (plas)pauze, want iedere minuut die Typhoon wèl zelf volmaakt, is fantastisch. Hij tikt vanavond bijna drie uur showtime aan en binnen ieder kwartier zit wel een groot hoogtepunt of memorabel moment. Zelfs wereldwijd is er vandaag de dag geen andere rapper die dat voor elkaar krijgt. Maar wie Typhoon vorig jaar in Ahoy zag ‘openen’ voor Stevie Wonder, een dag voor de glorieuze comeback van OutKast, wist toen al: dit mannetje is speciaal. Deze eerste show in de HMH bevestigt het. Typhoon is de Koning, Keizer en Admiraal van de binnenlandse rapscene en één van de beste live-acts die niet alleen Nederland, maar de hele wereld rijk is.
Fotografie: Bart Heemskerk
Gezien: 11 december 2015, Heineken Music Hall, Amsterdam