Atypisch als altijd, was Jamie xx in AFAS Live typisch Jamie xx. Hij presenteerde een DJ-set die aanvoelde als een concert en een goed doordachte lichtshow: niet groots, maar toch uniek. Als een soort adventskalender maakten we elke paar tracks kennis met een nieuw visueel slimmigheidje, waarmee hij de zaal totaal anders liet aanvoelen. Dat het grootste gedeelte van het publiek niet verder kwam dan gewieg en een klapperend hakje, lag zeker niet aan hem.

Fotografie Marc Prodanovic

Uitleggen dat Jamie xx bekend werd als DJ/producer van The xx is als een boer vertellen dat melk van de koe komt, maar we kunnen het maar gezegd hebben. Jamie, Romy en Oliver hebben blijkbaar zóveel muzikale verhalen te vertellen dat ze inmiddels alle drie in hun uppie aan de slag zijn gegaan. In 2011 bracht Jamie zijn elektronische vertaling van Gil Scott-Herons I’m New Here uit, vier jaar later kwam hij met een geheel eigen verhaal: In Colour.

In de jaren die volgden zocht hij naar iets nieuws, iets eigens, maar kwam er niet uit; ‘What the hell ga ik nu maken?’ Dat was tot hij samen met Honey Dijon de studio in dook en tot Baddy On The Dancefloor kwam, zo vertelde hij OOR vorig jaar. De druk gleed van hem af, ‘het voelde ineens alsof de muziek vanzelf uit me vloeide.’ Het is de geboorte van In Waves (2024), dat ons in AFAS Live wordt gepresenteerd.

Zonder enige sterallure neemt Jamie xx met een klassieke changeover zijn taak als DJ over van voorprogramma Young Marco. Hij schroeft het tempo langzaam terug en laat de kalmte van Wanna overlopen in de breakbeats van Treat Each Other Right. De zaal wordt verlicht door witte golven. Deels is de dansvloer geopend, deels moet men nog wennen aan het feit dat ze geacht worden te dansen. De gigantische discobal aan het plafond suggereert immers van wel.

Bij binnenkomst lijkt iedereen een inschatting te maken van de groepjes om zich heen: zijn dit dansers of kijkers? De aanwezigen variëren van grachtengordel tot anti-kraak, en van morgen wiskunde geven tot nog steeds rouwen om de sluiting van De School. Dat maakt het lastig voor Jamie om de zaal als één te bespelen. De eerste drie kwartier omringt hij ons met hypnotiserende grime, future garage en opvallend veel bubbling. Voor sommigen blijkt dit gedeelte van de avond lastig naar dans te vertalen, van anderen mag het nog wel wat gekker. Rustig navigeert hij van Gosh naar Idontknow, waarmee het buitenaardse tot een climax komt.

Bijna de halve show laat Jamie ons positief verdwaald voelen met hypnotiserende breakbeats en wordt elke lamp ingezet als stroboscoop. Misschien is AFAS Live deze avond wel de slechtste plaats ter wereld om een epilepticus op af te sturen, ironisch genoeg het geval bij de recensent van dienst.

We maken kennis met het eerste cadeautje van de avond: op de gigantische schermen achter Jamie zien we een livestream van de zaal. Met meerdere camerahoeken en het constant veranderende licht dat op het publiek valt, zorgt het de rest van de avond voor een dynamisch aanzicht en raken we nóg meer gedesoriënteerd.

Met Breather slaat Jamie de perfecte brug tussen bijna een uur aan grime en nieuwe melancholische housebeats. Door het gelige licht op het publiek, lijken de hoofden op de grote schermen nu eerder een soort vallende confetti. Niet meer terug te herleiden naar wat het eigenlijk is: de zaal zelf. De four-on-the-floor housebeats lijken wat makkelijker te verteren voor het publiek, de danspasjes worden ook wat zichtbaarder buiten de fanatiekelingen vooraan.

Een absoluut hoogtepunt is de speciale uitvoering van Waited All Night, waarop het originele drietal van The xx te horen is. Het redelijke uptempo origineel maakt plaats voor een zwellende midtempo-edit, die we thuis ook graag nog eens zouden naluisteren. Met Loud Places dient de volgende verrassing van de avond zich aan: de gigantische discobal verspreidt een zee van kippenvel voor de zaal. Romy’s verhaal over omgaan met verlies door middel van muziek komt des te harder binnen; ergens tussen een traan en een lach in.

Na een kort reggae-intermezzo is het tijd voor de eindshow, de hoogvliegers van In Waves hebben we nog niet gehoord. Het door Robyn begeleide Life en de track waar we het complete album aan te danken hebben, Baddy On The Floor, brengen Amsterdam tot zijn kookpunt.

Jamie xx bewijst dat je prima tien jaar kunt nadenken over je volgende stap, mits daaruit blijkt dat er óveral over nagedacht is. Voor een ware artiest heeft men altijd geduld. Met relatief weinig middelen weet hij een ontzettend prikkelende show neer te zetten die echt niet aanvoelt als een DJ-set. Hij krijgt niet iedere baddy de dansvloer op, maar dat is het resultaat van AFAS Live op een doordeweekse dag, geen gebrek aan genialiteit.

Gezien: 11 maart 2025 in AFAS live, Amsterdam