Zelden was de start van Pinkpop zo broeierig warm. En dan hebben we het niet alleen over het weer. Het Vlaamse Warhaus liet de temperatuur in de Tent Stage stijgen tot op het punt dat je kleren uit zou willen trekken. En laten we eerlijk zijn: daar leent de muziek van Warhaus zich uitstekend voor.

Openingsfoto Hub Dautzenberg

Want frontman Maarten Devoldere heeft een door vele Belga’s-zonder-filter bevlekte stem, waarmee hij je bronstig iets verleidelijks in je oor lispelt terwijl je in een nachtclub staat waar het rookverbod nog niet is doorgedrongen. Zoals tijdens opener Where The Names Are Real: ‘I wanna ride with you baby till the wheels come off / We’re a strip club, honey, where the names are real.’

Kortom, het is seks wat de klok slaat in dit kleine uurtje Warhaus in de Tent Stage. Niet dat Devoldere zijn microfoonstandaard loopt te berijden of al kronkelend over de vloer beweegt. Al komt het ritmische gehijg op het ritme van rammelende conga’s in het tweeluik The Winning Numbers / Beaches daar akelig bij in de buurt.

Foto Hub Dautzenberg

Nee, hij is een hartenbreker, die Devoldere. Zoals hij af en toe indringend de zaal in tuurt, hoe hij flinterdunne beweginkjes met zijn lange vingers maakt, hoe hij poëtisch die donkerbruine klanken over zijn lippen laat rollen. Eigenlijk wel gek, want een aanzienlijk deel van zijn oeuvre gaat toch over liefdesverdriet. ‘O, how could you’, is immers zijn hartenkreet uit Time Bomb; dat vandaag een heerlijk uitgesponnen outro meekrijgt, waarin Devoldere zich zelfs waagt aan een breekbare falsetto die enkele opgewonden gilletjes aan het publiek ontlokt.

Of neem Jim Morrison, waarin Devoldere zich kwetsbaar opstelt en met zelfreflectie stelt: ‘It takes a man to love you’. Alsof hij niet goed genoeg zou zijn. Maar net wanneer het te zwaarmoedig wordt, neemt de zanger even afstand van zijn zielenroerselen en neemt hij ons mee de nachtclub uit en direct de naburige karaokebar in. Tussen het publiek zingt hij Laat Me, van Ramses Shaffy, al net zo’n kind van de nacht als hijzelf.

Foto Paul Barendregt

De Vlaamse frontman is trouwens niet van lange halen snel thuis. Hij neemt de tijd voor zijn muzikale daad vandaag. En dat is ook terecht, gezien de kwaliteiten die de man in huis heeft. Want wat schrijft Devoldere toch prachtige, uitgesponnen nummers, laverend tussen diepe groeven en lichte intermezzo’s.

Neem nu Open Window, de parel van het vorige album Ha-Ha-Heartbreak, dat het publiek tien minuten laat meedeinen op een melancholische melodie die zo bevredigend klinkt dat je eigenlijk hoopt dat ze nooit op zal houden. Wanneer de weergaloze band om Devoldere heen, met producer Jasper Maekelberg op gitaar, de laatste noot heeft gespeeld en de frontman zelf de nachtclub heeft verlaten, klinkt in de verte nog het gezang van het publiek: ‘Now you’re a song from an open window to me’.

Gezien: Pinkpop 2025, 20 juni (14.15 uur) in de Tent Stage.