De populariteit van de Britse postpunkband Wet Leg voelt plots. Heel plots. Toen het catchy Chaise Longue werd opgevolgd door het evenzo lekker in het gehoor liggende Wet Dream was de rem eraf en kon je onmogelijk meer om ze heen. Wet Leg was hot, iedereen had het ineens over ‘de schreeuw’ en ‘het dansje’ en wilde de band zelf horen en zien. Veel tourdata stonden toen al vast en sommige daarvan waren in heel kleine venues. Donderdag is Wet Leg dan ook letterlijk aanraakbaar in het Utrechtse EKKO, een sfeervol zaaltje waar zo’n 300 mensen met een gouden ticket inpassen. Ze kochten hun kaartje toen Wet Leg nog klein was.
Fotografie Willem Schalekamp
EKKO is stampvol en warm, maar de sfeer is gemoedelijk. Hoewel er relatief veel studenten zijn, loopt de leeftijd van de aanwezigen sterk uiteen. Na het voorprogramma FIEP – een jong, energiek vijftal dat de zaal effectief opwarmt met wat explosieve liedjes – laat de hoofdact vrij lang op zich wachten. De zaal is getuige hoe elke microfoon meermaals wordt getest en de vele gitaren nog eens extra worden nagelopen.
Het is een beetje proppen als de vijfbandleden het lage, kleine podium bezetten. Het publiek staat daardoor letterlijk oog in oog met Hester Chambers en Rhian Teasdale en dat lijkt ze soms wat ongemakkelijk te maken. Met name frontzangeres Teasdale zoekt vaak visueel houvast bij de drummer en de toetsenist. Het geheel maakt een vrij verlegen indruk en ook Teasdale heeft zichtbaar moeite met de situatie.
Ondanks dat er vanuit de band geen echte klik is met de zaal, anticipeert het publiek uitgelaten op alles dat er vlak voor hun neus gebeurt. Op een paar kleine verschuivingen na zal de band dezelfde nummers spelen als tijdens vorige optredens, waarbij het debuutalbum vrijwel geheel wordt gespeeld. Het populaire Wet Dream komt vrij vroeg in de set langs en EKKO barst daardoor al snel uit zijn voegen. Toch voelt het nog steeds een beetje alsof we kijken naar een besloten feestje waar we schoorvoetend worden getolereerd.
De complete omslag volgt bij de aftrap van het werkelijk grandioze nummer I Want To Be Abducted. Rhian Teasdale draait zich om, gooit haar hoofd in haar nek en schreeuwt de onzekerheid en verlegenheid in een keer volledig van zich af. De gevoelsmatige deuren, die tot dusver nog steeds op een kier stonden, gaan met een klap open en daarmee openbaart de grootsheid van deze act zich alsnog in de volle omvang. Wat een stem, wat een energie en wat een bravoure.
Daarna gaat ook meteen alles los. Opnieuw een schreeuw (DE schreeuw) bij Ur Mum, waarbij iedereen vol inhaakt. Hoezo geen contact met de zaal? Afsluiter en apotheose van de avond is natuurlijk Chaise Longue, waarbij de meters zo mogelijk nog verder uitslaan in het rood. Dan is het klaar. Geen toegift. Wet Leg komt ineens en Wet Leg gaat ineens.
Gezien: 26 mei 2022 in EKKO, Utrecht.
