Het is alweer tien jaar geleden dat Alt-J op de universiteit van Leeds wordt opgericht. Zanger/gitarist Joe Newman, toetsenist Gus Unger-Hamilton, bassist Gwil Sainsbury en drummer Thom Green hebben daar vrij snel een niet-alledaagse stijl gevonden. Alt-J maakt een inventieve en pakkende mix van indiepop, akoestische folk, hiphop, progrock en elektronica met als love it or hate it-middelpunt de hoge, afgeknepen zang van Joe Newman. Als de band prioriteit nummer 1 wordt, verhuist Alt-J eerst naar Cambridge en later naar Londen. Tot ieders verbazing wordt het eigenzinnige An Awesome Wave internationaal een groot succes. In Nederland groeit de band binnen een jaar van de bovenzaal van Paradiso via Lowlands naar een uitverkocht Vredenburg en Pinkpop in 2013. Na twee jaar intensief toeren vindt bassist Gwil Sainsbury het wel mooi geweest. Het wordt hem allemaal te groot en te veel, Sainsbury zag Alt-J liever als een bescheiden indieband opereren. Het overgebleven trio pakt in 2014 door met This Is All Yours, een verwachte Britse nummer 1. Ook in Amerika gaat het uitstekend, al wordt de band daar in de pers cynischer benaderd. Pitchfork heeft respectievelijk niet meer dan een 4.8 en een 4.0 over voor hun albums. Gekunsteld en steriel vinden ze het, en kom al helemaal niet met die Radiohead-vergelijking aanzetten die elders veel gemaakt worden. Het deert Alt-J als gewilde live-act niet, al lijkt de band in Nederland zijn plafond te bereiken. Ze verkopen de HMH eind 2014 uit en zijn headliner op Best Kept Secret in 2015, maar de Ziggo Dome blijkt later dat jaar een maatje te groot.

[…]

Twee na de aanslag op Westminster Bridge draait Londen natuurlijk gewoon weer op volle toeren. Het blijkt al de zesde keer dat ik Alt-J voor OOR spreek. Gus was als enige altijd present. ‘Our longest standing relationship with a journalist’, stelt hij bij aanvang vast. De eerste keer was in het Amsterdamse Backstage hotel, weet hij nog. Op de maand af vijf jaar geleden. In de tussentijd zijn zij rijk en beroemd geworden en heb ik mijn rijbewijs gehaald. Ze zijn eigenlijk nauwelijks veranderd, maar wel zelfbewuster geworden. Gus was altijd al de meest sociale, daarom doet hij de meeste interviews. Joe zei vroeger niet zoveel, maar lijkt een stuk opener geworden. Thom is een echte introvert, maar praat wel als je hem een gerichte vraag stelt. Prima gasten met een goed stel hersens en zonder sterallures. Onze vorige ontmoeting was op het Best Kept Secret festival in juni 2015. Toen zaten ze er flink doorheen.

Kunnen we het derde album in 2016 of 2017 verwachten, was mijn laatste vraag twee jaar geleden. Vóór 2020, was het antwoord.

Joe: ‘Als je midden in een schier oneindige tour zit, is nieuwe muziek schrijven wel het laatste waar je aan denkt. We waren toen al zo’n negen maanden onderweg en moesten nog een half jaar. Het voelde alsof we daarna een vrij lange periode nodig hadden om weer op adem te komen. Achteraf hadden we die rust vooral in ons hoofd nodig, we wilden het onszelf gunnen. We hebben onszelf meer tijd toegestaan voor een nieuw album dan we daadwerkelijk gebruikt hebben.’

Lees dit hele verhaal via Blendle, of in de nieuwe OOR die nu in de winkel ligt.

Foto: Gabriel Green