Begin jaren negentig vraagt wijlen popjournalist Hubert van Hoof aan Townes Van Zandt waarom hij zoveel verdrietige liedjes schrijft. Het antwoord: ‘I don’t think they’re all that sad. They’re just the way it goes. Wie verdriet erkent, kan het naast zich neerleggen en van de mooie kanten van het leven genieten. Blues is vrolijke muziek.’ Als ik Brown Horse vraag hoe het komt dat de dood in hun teksten zo alomtegenwoordig is, is een linkje naar het bovenstaande fragment de enige repliek. Op hun tweede album All The Right Weaknesses wemelt het wederom van de geesten, maar de gothic countrygroep uit het o zo Engelse Norwich volhardt: wij zijn een vrolijke band.