‘Plaat van het jaar 2163?’ Even glundert Geordie Greep, zanger/gitarist van de Engelse fragmentatiebom black midi, op het dakterras van NEMO in Amsterdam. Hun derde langspeler Hellfire luistert als een dollemansrit, door de ene haarspeldbocht na de andere, liefst vol in de afdaling, wild strooiend met alle genres van de Popencyclopedie. Groter kan het contrast met de bedeesde, beleefde en studentikoos ogende Greep (23) tegenover ons haast niet zijn. Maar het is ‘m echt, zo blijkt, als z’n ogen beginnen te twinkelen bij de gedachte aan 2163, het jaar waarin een van de bizarre verhaallijnen van Hellfire zich afspeelt. ‘The Waters Of Ancient Amsterdam’, lacht hij, turend langs het hoofdstedelijk panorama. ‘Óf ze zijn gestegen, óf ze zijn juist weggezakt. En de artiest heet Eugene… Eugene Dwight! Ja, zo. Eugene ‘Eugene’ Dwight, met zijn neoklassieke reggaekoor. Typisch tweeëntwintigste-eeuws Hollands.’ De rest van zijn Sleutelplaten bestaat wel echt – en is minstens even curieus.