Wat zit er nu in je cd-speler?
‘Dat is de dubbel-cd van Woodstock 1969, het festival der festivals. Ik had ‘m al op lp, maar heb ‘m voor onze vakantie naar Frankrijk [Spekman is net terug uit Bretagne] toch op cd besteld. Die wisselden we dan onderweg in de auto af met een cd van Bert en Ernie, voor mijn zoontje. Ik vind vooral de sfeer op dat festival heel mooi. Dat vrijgevochten optimisme dat bijna tegen het anarchisme aan zit. Dat is ook wel een beetje de rode draad in de muziek waar ik van houd: Jimi Hendrix, Nirvana, Rage Against The Machine; het is niet allemaal zo gezagsgetrouw. De eerste kant van de plaat – of het begin van de cd – vind ik het mooist. Mijn zussen, die negen tot zestien jaar ouder zijn dan ik, namen mij als klein jochie in 1970 mee naar Holland Pop in Kralingen. Ik weet niet meer wie er speelde, maar de sfeer maakte grote indruk op me.’

Wat was de eerste plaat die je gekocht hebt?
‘Het eerste album dat ik met mijn eigen geld kocht was de helft van ELO’s dubbelalbum Out Of The Blue. Die vond ik bij de lommerd op de zwarte markt in Bleiswijk. Ik kwam er overigens pas veel later achter dat het maar de helft van het album was – het is de eerste helft trouwens. Ik luisterde toen ook veel naar UFO, Rush en de eerdere platen van Pink Floyd en David Bowie. Soms vond ik de muziek van mijn zussen, door wie ik veel muziek leerde kennen, vreselijk. Als ze Pink Floyds Atom Heart Mother bijvoorbeeld opzetten, vond ik dat als jochie van zeven takkeherrie, maar nu vind ik dat echt een geweldige plaat.’

Welke muziek voert je terug naar je jeugdjaren?
‘Wanneer ik bij de Top 2000 zo’n nummer als The Lion Sleeps Tonight voorbij hoor komen – echt zo’n hit waar ik niets mee had in het begin van de jaren tachtig – dan doet dat mij direct weer aan mijn schooltijd denken. Als ik geen zin had om een bepaald vak te volgen, zorgden mijn vrienden en ik dat we afzonderlijk uit onze lessen werden gestuurd, waarna we gingen kaarten. Tijdens die spelletjes waren dat soort hits dan op de radio te horen. Zelf luisterden we veel naar punkbands als Sex Pistols, Crass en Dead Kennedys. Daar hebben we ook wel eens wat van gedraaid op een schoolfeest. Toen viel plotseling de complete dansvloer stil. Ik woonde in Zevenhuizen en we gingen altijd naar het nabijgelegen Gouda om te stappen. Daar had je Over De Brug, waar ik Herman Brood met zijn Wild Romance nog wel eens heb zien spelen.’

Welke muziek is het het dierbaarst?
‘Nirvana’s Unplugged In New York of Pink Floyds The Wall. Die twee draai ik het meest. Ik vind vooral Unplugged een topper. Het heeft een mooie rauwheid en echtheid. Het is muziek die echt aankomt. The Wall heb ik zowel op plaat, cassette [Spekman heeft nog steeds een grote verzameling cassettebandjes] en cd. Toen de muur viel ben ik nog met mijn vrouw naar Berlijn geweest, toen Roger Waters daar The Wall uitvoerde.’

Wat je guilty pleasure?
‘Dolly Parton, maar dat vind ik wel goede kitsch. Ik heb zelfs nog haar single You Are gekocht, die heeft een vreselijke, knalroze hoes. Ze speelde in die jaren ook in zo’n film: The Best Little Whorehouse In Texas… Buitengewoon vermakelijk.’

Door Yorick Buwalda / Fotografie: Bart Heemskerk