Het concert in de Ziggo Dome is uitgesteld naar volgend jaar juni, maar dat is dan ook de enige tegenslag waar Guy Garvey met z’n immer positieve levensinstelling geen draai aan kan geven. Zijn lockdown was een tijd van extremen: aan de ene kant zag hij zijn zoon van dichtbij opgroeien, tegelijk verzorgde hij zijn terminaal zieke schoonmoeder thuis in Londen. Contact met zijn eigen moeder moest noodgedwongen op afstand – en ook z’n bandmaats van Elbow in Manchester sprak hij maandenlang slechts via een beeldscherm. Niettemin maakte Elbow iets moois van de situatie: de ideeën bleven komen, het viertal boekte een oud theater in Brighton en nam zo in z’n eigen bubbel album nummer negen op: Flying Dream 1. Een ‘kleine’ plaat met een groot hart, waarop Garvey z’n eigen jeugd spiegelt aan die van z’n zoon en een schuin oog op de hemel houdt.