Het dunne lijntje tussen stoppen en doorgaan

Na een opvallende stilte van twee jaar stond Moss in december opeens weer op het podium. Aanleiding voor die drie shows was het 12,5-jarig jubileum van de band, en een vijfde album stond ook op stapel. Strike heet ie, opgenomen in de Vantage Point-studio van dEUS te Antwerpen. Na intern gerommel en de nodige personeelswisselingen besloot zanger/gitarist Marien Dorleijn om de plaat grotendeels alleen te schrijven. ‘Ik wilde de meest positieve Moss-plaat ooit maken.’

Dat laatste lukte niet zonder meer, want 2015 was een bewogen jaar voor Dorleijn. Eerst overleed zijn vader, een paar maanden later werd zijn dochter geboren. ‘En dan was er nog het gedoe binnen de band. Het was een jaar vol uitersten, uiteindelijk heb ik het allemaal van me afgeschreven’, vertelt hij. Gedoe binnen de band, dat was er ook al voorafgaande aan de vierde langspeler van Moss, We Both Know The Rest Is Noise uit 2014. Bassist van het eerste uur Jasper Verhulst stopte ermee, waarop Dorleijn met de gedachte speelde om Moss dan maar op te blazen. Maar de band ging door en rekruteerde na een uitgebreide auditieronde de toen pas 20-jarige Koen van de Wardt. Het koekoeksjong? Diens steeds succesvollere project Klangstof zorgde al snel voor spanningen binnen de band. Terwijl Dorleijn aan nieuwe Moss-liedjes werkte, speelden gitarist Michiel Stam en drummer Finn Kruyning met Van de Wardt. Weer wilde Dorleijn er de stekker uittrekken, maar Stam en Kruyning stopten met Klangstof en gaven Moss weer prioriteit. Daniel Rose (van Skip & Die) werd de nieuwe bassist, na de opnames van Strike werd ook Jelte Heringa (Eefje de Visser, Janne Schra) als toetsenist aangetrokken.

Lees het hele interview op BLENDLE.

Het interview met Moss is ook te lezen in de nieuwe OOR, die hier te bestellen is. Of nog beter, neem een abonnement op onze mooie blad en krijg het album van Moss – en de nieuwe van The Kik – cadeau! 

Foto: Arend Jan Hermsen