Met het speciaal voor Roadburn gecomponeerde werk This Shame Should Not Be Mine was GGGOLDDD vorig jaar de grote sensatie op de online Redux-editie van het festival. Nu het échte Roadburn weer losbarst in al zijn glorieuze hevigheid (20-24 april), staat GGGOLDDD opnieuw op het programma, met het inmiddels tot studioalbum opgewaardeerde werk. We spraken zangeres Milena Eva en haar band- en levenspartner Thomas Sciarone in TivoliVredenburg, over hun plannen als festivalcurators en het naar buiten treden met een jarenlang verzwegen trauma.

Artwork Szilveszter Mako

Jullie zitten midden in een Europese tournee, hoe gaat het?

Thomas: ‘Goed! Het is wel weer even wennen na twee jaar. En deze tour kwam vrij ad hoc tot ons. We moesten onze planning flink aanpassen, want we hadden eigenlijk alle pijlen gericht op Roadburn. Nu moest er opeens een alternatieve set worden ingestudeerd, maar het is tegelijkertijd wel een goede oefening en extra repetitie.’

Milena, het nieuwe album This Shame Should Not Be Mine heeft een heftig thema; een verkrachting op je negentiende, een trauma waarmee je al een half leven rondloopt. Waarom heb je ervoor gekozen om dit nu op muziek te zetten en niet eerder?

Milena: ‘Ik weet niet of ik er eerder wel klaar voor was. Toen de lockdown begon, had ik geen werk meer en konden we niets meer doen met de band. Toen had ik zo veel tijd om handen dat het trauma de hele tijd de kop opstak en ik er eigenlijk niet meer omheen kon. Ik was er zo mee bezig dat alles wat ik opschreef daarover ging. Toen dacht ik: misschien moet ik er maar gewoon aan toegeven en er in ieder geval één nummer over maken. We zien wel of we het uitbrengen. Dat werden steeds meer liedjes en uiteindelijk besloten we er een heel album van te maken.’

Thomas: ‘We werden gevraagd een commissioned piece te maken voor Roadburn Redux. Dat was belangrijk, een stip op de horizon waar we naartoe konden werken, daardoor kreeg This Shame Should Not Be Mine echt vorm.’

Kenden je naasten het verhaal?

Milena: ‘Nee, vrijwel niemand. Thomas wel. Ik heb destijds geprobeerd er met mensen over te praten, maar daar werd niet goed op gereageerd, dus heb ik besloten om het er maar nooit meer over te hebben. Toen ik eenmaal verkering kreeg met Thomas, leek het me verstandig om het met hem te delen. Het heeft uiteindelijk veel invloed op mijn leven gehad, een groot geheim waar niemand van wist.

‘Dit album is een beetje een extreme manier om ermee naar buiten te komen. Ik heb een week voor Roadburn mijn familie en vrienden opgebeld om ze in te lichten. Het is best expliciet, de teksten gaan over al mijn ervaringen erna en eromheen. Ik dacht steeds: ik kan het ook gewoon niet zeggen. Sommige mensen lezen teksten, maar de meesten horen gewoon muziek. Op het allerlaatste moment heb ik besloten om er toch maar open over te zijn.’

Waarom nam je dat besluit?

Milena: ‘Ik heb steeds gedacht: als ik maar één iemand kan bereiken met mijn verhaal, iemand die zich gehoord en minder alleen voelt door onze muziek, dan is het al waardevol. We kregen uiteindelijk ook heel veel reacties van mensen die hun eigen verhalen deelden, dat was heel mooi.’

Thomas, hoe was het voor jou om een album met deze persoonlijke thematiek te maken?

Thomas: ‘Eigenlijk is al onze muziek Milena’s verhaal. Het zijn haar teksten en haar reflecties. Wat dat betreft was het dus niet veel anders dan normaal. Aan de andere kant hebben we meer dan ooit gepraat over dit album, en overwogen of het slim was om dit te doen met zijn tweeën.’

Hoe zorg je ervoor dat je mentaal gezond blijft als je zo gaat graven in trauma’s?

Milena: ‘We hadden een manische focus op Roadburn Redux. Waar ik achterkwam, toen ik stilgezet werd door covid, was dat mijn coping met alles vooral heel hard werken was. Ik had gewoon een baan bij een grafische studio en daarnaast deed ik de band. Ik nam vakantiedagen op om te kunnen toeren, dus ik was eigenlijk nooit vrij. Dat was mijn manier om ermee om te gaan. En vooral om er níet mee om te gaan. Het is heftig om er dan ineens vol in te duiken. Door te focussen op muziek maken, kreeg ik een soort high, het is zo gaaf als dat lukt. Dat is echt iets om voor te leven, dus in die zin hield dat het een beetje in evenwicht.’

Wat is jullie inspiratie geweest voor het artwork?

Milena: ‘Dat komt vooral van onze creative director, Szilveszter Mako. Hij maakt veel modefotografie en kan in één beeld een heel verhaal vertellen. Het leek ons mooi om het harnas als een symbool te gebruiken voor het trauma, om het visueel te maken. Het bleek ook nog eens ongelofelijk zwaar te zijn, dat harnas, dus je bent ook fysiek heel beperkt. Dat past erg bij trauma.’

Het album wijkt af van jullie eerdere sound, met meer elektronische invloeden. Waarom hebben jullie hiervoor gekozen?

Milena: ‘Thomas speelt al zijn hele leven gitaar, daar heb je op een gegeven moment alles wel uitgehaald voor je gevoel. Dat is niet slecht. Soms is het ook cool om op een heel naïeve oermanier muziek te maken, om met nieuwe instrumenten iets proberen te maken dat gewoon vet klinkt. Ik denk dat we heel veel zin hadden om op die manier muziek te maken. En wat dat betreft past het ook wel bij het thema van de plaat, omdat je een nieuwe fase ingaat.’

Jullie zijn nu de curators van Roadburn, hoe is deze samenwerking tot stand gekomen?

Thomas: ‘We hebben al lang een persoonlijke band met Roadburn. Ik speelde er in 2008 voor het eerst met The Devil’s Blood. In 2013 speelden wij als Gold voor het eerst op Roadburn. Door elk jaar te gaan, en door het persoonlijke contact met festivaldirecteur Walter, groeit zoiets. En Walter heeft ook gezien dat onze bijdrage aan Roadburn Redux goed in de smaak viel. Ons optreden was het meest bekeken van het online festival en er kwamen veel reacties op.’

Wat is jullie gouden tip voor Roadburn: wie moet je gezien hebben?

Thomas: ‘Amnesia Scanner moet je zeker zien. Een act die buiten de gitaarwereld een duidelijke stempel heeft gedrukt, in de elektronica. Het is een act die normaal nooit op Roadburn zou staan, maar wat ons betreft heel goed in het kader past wat Roadburn wil bereiken met redefining heaviness.’

Milena: ‘We hebben ook een aantal Nederlandse acts staan waar we enthousiast over zijn, bijvoorbeeld Kamiel Thomas. Dat is onze oude gitarist. Hij heeft een waanzinnige stem en mooie, droevige liedjes geschreven die hij op zondag gaat spelen.’

Thomas: ‘Roadburn heeft eens in de zoveel jaar een band die echt doorbreekt, zoals Ghost. Dat kan dit jaar weleens Mandy, Indiana zijn. Een nieuwe Engelse groep die al bij Pitchfork bekend is en voor HBO-series wordt gebruikt. Ze spelen nu onder onze curatie op zondag.

En wat kunnen we van jullie verwachten op Roadburn?

Thomas: ‘Het is heel simpel uit te leggen: we gaan onze nieuwe plaat in zijn geheel spelen met vijf violisten.’

Milena: ‘Op de plaat zitten software synths die we hebben getweaked, en die worden dit keer dan live gespeeld.’

Thomas: ‘We hebben vorige maand voor het eerst een repetitie gehad met die strijkers. Het wordt voor ons ook een verassing, want het is de eerste keer dat we dit doen, en misschien ook wel de enige keer.’

THIS SHAME SHOULD NOT BE MINE is nu uit.

GGGOLDDD speelt op vrijdag 22 april op Roadburn, Tilburg.