Na een redelijke succesvol debuutalbum trekken jullie ineens de stekker uit Jeremy’s. Waarom?
Fokko: ‘We waren eigenlijk klaar voor een tweede plaat. Ik heb in het geheim ergens nog een Engelstalig punkrockalbum liggen. Maar de verhoudingen waren veranderd. Alles ging op het eind zo stroef. Door de ingewikkelde groepsprocessen explodeerde de boel op een gegeven moment. En het was tijd voor iets anders. Jeremy’s was meer punkrock, Want Want wat meer Frans Bauer. Het is goed om een keer frontman te zijn.’

Waarom vallen meisjes in Kampen op jongens met baarden?
‘Haha, dat doen ze eigenlijk niet, hoor! De enige toffe plaats in Kampen is jongerencentrum t’ Ukien. Daar werkt Erwin, een vrijwilliger met een baard. We waren er aan het jammen en ineens kwam de zin: Had ik maar zo’n baard als Erwin. Daar heb ik later een heel nummer omheen gemaakt.’

In je nummers word je eigenlijk steeds verlaten. Door Heleen, Jessica, Inge…
‘Namen bekken gewoon lekker. Het nadeel is wel dat ik er niet eindeloos mee door kan gaan. De namen zijn een beetje op, haha! En het moet ook geen gimmick worden. Soms lijken ze op de naam van het echte meisje, soms zijn ze uit de lucht gegrepen. De inhoud is ook nooit helemaal echt, hoor. Dat met die namen is wel lastig, ik ben er echt bewust mee bezig. Stel dat ik wel de echte naam zou gebruiken en ik dat nummer dan elke avond moet zingen. En stel je voor dat ik anders over dat meisje ga denken, dan kan ik het nummer niet meer spelen. Of dat ze komt kijken, ik zou in m’n broek schijten. Nee, dan is het makkelijker om gewoon een lettergreep in de naam te veranderen.’

Een Nederlandstalig powerpopalbum, niet de meest voor de hand liggende keuze.
‘Die keuze heb ik eigenlijk drie jaar geleden al gemaakt. Toen was de koek op qua Engelstalig. Ik had het idee dat ik mijn beste Engelse liedjes wel geschreven had en zo goed waren ze nou ook weer niet. Ik vond het wel een nobel streven om het in het Nederlands te doen. Als je op je vijftiende een bandje begint ga je het in het Engels proberen, ik ook, maar het voelt veel eerlijker om het in je eigen taal te doen. Weezer schrijft toch ook in z’n eigen taal en niet in het Portugees? Heleen, toevallig ook de eerste single, was het eerste Nederlandstalige nummer dat ik schreef, daarna ging het vanzelf.’

Weezer, de naam viel al, samen met Fountains of Wayne noem je ze steevast als inspiratie voor Want Want.
‘Beide bands hebben mooie melodieën. En het waren allemaal gefrustreerde twintigers, net als ik. Dat vind ik wel boeiend. Aan de ene kant hebben ze een punk- en grungesound, maar niet qua houding en ook niet in de onderwerpen van hun liedjes. Als ik een punkbandje zie optreden vind ik altijd de cover het leukst. De rest is vaak houding.’

Hoe groot is de inbreng van jullie producer Daniël Loheus geweest?
‘Skik zit behoorlijk in Want Want. Zij zijn natuurlijk meer roots en blues, maar de insteek van de teksten komt wel overeen. Skik is ook een van de weinige bands waar ik echt cd’s van heb. In de studio zorgde Daniël voor een hele relaxte sfeer. Daardoor konden we heel snel werken. Hij zette ook echte de puntjes op de i. Hij vond dat Vreemdgaan nog een extra koordje nodig had en drukte me een akoestische gitaar in de handen. Vervolgens moeten we het dus wel zelf doen. Dat werkt ook het best voor ons.’

En nu staan jullie de op de Zwarte Cross. Zin in?
‘Jazeker. We stonden er al eens met Jeremy’s. Altijd lachen daar. Het is een gemoedelijk festival. Er wordt dan misschien wel met bier gegooid, maar op een leuke manier. Gemoedelijk biergooien zeg maar.’

Fijnproeversweide powered by OOR op Zwarte Cross (met o.a. Moss, Tim Knol, Marike Jager, Want Want): 16 t/m 18 juli, Lichtenvoorde. www.zwartecross.nl