Vlak voor aanvang van dit interview krijgen we nog even een vriendelijke, doch dringende reminder van het management: Wunderhorse is een band, géén soloproject, bedankt. Ooit was Wunderhorse vooral Jacob Slater: de blonde surfdude met een rumoerig verleden als wonderkind in de Londense bandscene. Maar waar doorbraakalbum Cub (2022) nog volledig van zijn hand kwam – geschreven terwijl hij de scherven van zijn vorige band Dead Pretties bijeenraapte – is opvolger Midas een echte group effort. En het heeft er inderdaad alle schijn van, als je ze daar ziet zitten op het terras van het Amrâth Hotel in Hilversum: deze vier hongerige Britten van eind-twintig, gebroederlijk afgepeigerd na een lange dag vol radiosessies. Dit heeft alle tekenen van een band.

MIDAS BEVESTIGT dat vermoeden nog maar eens. Op hun tweede album gaan de indierockers volledig voor het repetitiehok-gevoel. De productie is opsmukloos, de muziek koortsachtig en fel. ‘We wilden dat het écht klinkt’, legt Jacob uit. ‘Alsof je in een garage staat met een stel pubers. Zo zijn we alle vier begonnen, en toen was alles het meest opwindend.’

Opwindend mag je Jacobs tienerjaren inderdaad wel noemen. Hij is pas zestien als hij zijn ouderlijk huis verlaat en naar Londen vertrekt. Hier begint hij Dead Pretties, een branievolle garagepunkband die snel een flinke buzz teweegbrengt, om niet veel later als een vuurpijl uit elkaar te spatten: iets te veel gesnoept van de verboden vruchten.

Jacob: ‘Het liep een beetje uit de hand. In het begin was het allemaal great fun, maar op een gegeven moment bereikte ik een punt waarop het de creativiteit in de weg stond. Dan saboteert het de hele reden waarom je dit in de eerste plaats doet.’

Jacob doekt de band op en ruilt alle grootstedelijke verleidingen in voor een simpel bestaan aan de ruige kust van Cornwall, waar hij werkt als surfinstructeur. Ver weg van alle hectiek rekent hij af met zijn oude destructieve levensstijl, en langzaam beginnen de liedjes terug te komen.

DIE LIEDJES VORMEN later de basis voor Wunderhorse – aanvankelijk een soloproject dus. Met zijn oude vrienden – en latere bandmaten – Peter Woodin, Harry Fowler en Jamie Staples duikt Jacob de studio in om debuutalbum Cub op te nemen. Wat volgt is een soort déjà vu: Slater bombardeert zich opnieuw meteen tot een van de grote beloften van de hedendaagse rock & roll. Cub ontvangt volop lof, en wordt door NME zelfs uitgeroepen tot een van dé albums van 2022.

Toch is de band zelf maar mondjesmaat tevreden met z’n debuut. ‘Qua songs is Cub een aardige eerste poging’, vindt Jacob. ‘Maar de productie… ik vind het niet slecht, maar het is te gepolijst. Het is geen representatie van wie wij zijn als band.’

‘Midas vangt die energie veel beter. We wilden het zo rauw mogelijk houden. Sommige mensen trekken dat misschien niet. Zelfs voor liefhebbers van harde muziek kan dit weleens een moeilijke plaat zijn. Het klinkt niet heel dik, of zo. Op sommige momenten denk je misschien: dat hadden ze wat grootser kunnen aanpakken. Maar daar gaat het ons niet om. Dit is hoe we live klinken, en zo zijn we op ons best.’

Niet alleen productioneel durfde Wunderhorse de teugels wat meer te laten vieren. Ook de nummers zelf kwamen meer onbevangen tot stand. Waar sommige songs op Cub tien jaar konden rijpen, werd het overgrote deel van Midas geschreven in zo’n drie weken.

Jacob: ‘Bijna het hele album is ontstaan in de studio. We vertelden het label dat we een heleboel songs hadden, maar die waren er niet. Ik bedoel, we hadden wel wat ideeën, maar die bleken toch niet helemaal te werken. Er zat dus maar één ding op: een plaat schrijven in drie weken.’

Drummer Jamie vult aan: ‘Daardoor is Midas ook echt een album van ons allemaal geworden. Jacob schreef nog steeds het raamwerk voor de songs, maar wij waren erbij toen dat gebeurde. We maakten de nummers mee voordat ze hun definitieve vorm kregen, in een soort embryonale fase. Er was dus veel ruimte voor Peter, Harry en mij om ons eigen stempel erop te drukken.’

DAT HELE CREATIEPROCES voltrok zich op zo’n plek waar voor Wunderhorse altijd de mooiste dingen gebeuren: ergens aan het einde van de wereld, ver weg van thuisstad Londen en z’n chaos. Ditmaal geen Cornwall, maar Cannon Falls, Minnesota. Een merkwaardig oord, volgens gitarist Harry: ‘Zó verlaten, het leek wel een soort filmset. De mensen waren heel interessant…’

Jacob valt hem bij: ‘Vooral Travis! Hij werkte in de lokale bar en was heel aardig voor ons. Hij voorzag ons van allerlei magische… brouwsels. Dingen die niemand zou moeten drinken, in kleuren die we nog nooit gezien hadden. Meestal wist hij zelf niet eens wat hij nu weer gemaakt had. Lekker was het in ieder geval niet. Wel sterk.’

De rest van de band, instemmend: ‘Fuckin’ hell…’

HET CONTRAST KAN bijna niet groter: van de eindeloze leegte van Cannon Falls naar goedgevulde O2 Academy’s op de Britse eilanden. Wunderhorse maakt zich op voor z’n grootste headlinetour tot dusver, gevolgd door een rondje langs de grote Europese popzalen als voorprogramma van Fontaines D.C.. Dat is niet voor het eerst. De band toerde al eerder met de Ierse postpunkers en verzorgde ook het voorprogramma voor grote jongens als Pixies en Sam Fender.

Van zenuwen hebben ze nog nooit last gehad, aldus Jacob: ‘Wel voelen we een sterke bewijsdrang. Als we eenmaal tegenover twintig- of dertigduizend Fontaines-fans staan, denk ik: okay, I’m gonna have you now. Je krijgt niet iedere dag de kans om zoveel mensen te overtuigen, dus dan moet je er ook volledig voor gaan.’

Harry: ‘Ook als je eigenlijk helemaal gesloopt bent. Dan is er altijd wel weer een nieuwe energiebron waarvan je niet wist dat die bestond. Als de tour dan voorbij is, zit je er flink doorheen, maar dat is het waard.’

Jacob: ‘Op het moment dat je op het podium staat, telt de rest niet meer. Al het gedoe, het dagenlang reizen… het is allemaal vergeten.’

Harry: ‘De shows voelen ook steeds beter. We hebben gaandeweg een soort mentaliteit ontwikkeld waardoor het beter voelt om op het podium te staan. We zijn nu veel meer, ehhh..’

Jacob: ‘Ready for disaster! Klaar voor alles wat misgaat. Om te lachen om het gevaar en te zeggen: fuck it, dit is wat we doen. We hebben vertrouwen in onze kwaliteiten. En dat voelt goed, man.’

MIDAS is op 30 augustus verschenen.

WUNDERHORSE: 15 nov Vorst Nationaal, Brussel | 16 nov AFAS Live, Amsterdam (support Fontaines D.C.)