Altin Gün is genomineerd voor een Grammy Award. De categorie: Best World Music. Dit terwijl de band vorig jaar pas zijn debuutalbum On heeft uitgebracht. Het gaat dus snel met de Amsterdammers. De band interpreteert voornamelijk Turkse psychfolk van soms wel een eeuw oud en steekt het in een nieuw jasje. Het resultaat is eclectisch: dansbare funkgrooves onder dromerige Turkse zang.
Voorafgaand hun optreden in TivoliVredenburg ontmoet ik de bandleden. Ze geven vluchtig een hand, bereiden zich voor op de show, eten van de chocola die ze cadeau hebben gekregen, drinken van de flessen rode wijn. Ze hebben de passende psychrock look: grote, bruine leren jassen over okergele corduroyshirts, cowboylaarzen onder gebleekte jeans, lang haar, bakkebaarden en paarse overhemden met paisley-prints.
Ik heb een afspraak met Ben Rider. Een crewlid laat me alvast weten dat de gitarist zich niet zoveel aantrekt van het hele Grammy-gebeuren. Tussen de constante drukte en fixatie van zijn collega’s loopt hij rustig naar binnen met een tevreden glimlach. Hij zegt dat hij eerst wil roken. Even later als we klaar zitten voor het gesprek: ‘Ik wil eerst even uitzoeken hoe we deze fles rode wijn openkrijgen.’ Nog later: ‘Ik heb me niet systematisch aangepast op de muziektheorie van Turkse muziek. Ik ben gaan spelen en goed gaan luisteren naar wat er om me heen gebeurt.’
ALTIN GÜN IS opgericht door bassist Jasper Verhulst. Als bandlid van Jacco Gardner was hij op tournee in Istanbul. Bij de lokale platenwinkel kocht hij een aantal souvenirtjes en ontdekte zo Turkse psychfolk. Het idee om het podium op te gaan met deze muziek bleef hangen. Hij werd kort erna vergezeld door Ben, drummer Nic Mauskovic (later vervangen door Daniel Smienk) en percussionist Gino Groeneveld. Jasper plaatste daarna een advertentie op Facebook: ‘Gezocht: Turkse zanger(es)’. Bij de eerste auditie werd de zoektocht al gestaakt. Het bracht hem Merve Dasdemir en Erdinç Ecevit Yildiz.
‘Toen ik las dat Nederlandse jongens muziek wilden coveren uit mijn land, was ik meteen verkocht’, zegt Merve, die zich inmiddels bij het gesprek heeft gevoegd. ‘Voor ons is deze Grammy-nominatie namelijk ook een ode aan alle geweldige Turkse muzikanten die nooit hun credits hebben gekregen.’ Ben knikt instemmend. ‘Dit is groter dan wij. Mijn familie weet dat ik muziek maak, maar belt me nu ineens om me te feliciteren. Mensen weten wat een Grammy-nominatie betekent. Ze begrijpen het. Het is allemaal heel vleiend.’ Merve: ‘Zeker, maar hiervoor hebben we al bijzondere dingen meegemaakt. Een aantal van onze helden is zelfs fan, waaronder Tame Impala, The Oh Sees en King Gizzard.’ Ze kan haar blijdschap niet inhouden als ze Alicia Keys opnoemt en schiet in de lach.
Wat hij verwacht van de ceremonie? ‘Veel tafels, nette kleding en hopelijk champagne. Winnen? Nee, maar daar gaat het ook helemaal niet om.’
TIJDENS HUN EERSTE optreden in 2016 merkte de bandleden al dat er grote belangstelling ontstond. Ze hadden toen nog niets uitgebracht. Toch ging het publiek los op de Anatolische geluiden van bijvoorbeeld Erkin Koray, Selda, Baris Manço en Hülya Süer – Turkse artiesten uit de jaren ’60 en ’70 die zich lieten inspireren door de populaire psychrock uit het westen. Dit is slechts een handjevol artiesten die Altin Gün als basis neemt. Voor sommige nummers is eeuwoude Turkse volksmuziek met alleen zang en het Turkse instrument saz als basis genomen. De band voegt er dan zelf baslijnen, drumpartijen en synths aan toe. Het arrangement is dus wel wezenlijk van henzelf.
Ook in Turkije wordt dat gewaardeerd. ‘Het is verfrissend voor hen’, zegt Merve. ‘Vaak horen die mensen het origineel niet eens terug.’ Waar gaat de muziek over? ‘Van alles. Liefde, leven, dood. Het gebruikelijke. Het was overigens wel heel gek toen we een optreden hadden in Montreal en het publiek alle liedjes meezong. Ongelofelijk dat mensen het soms woord-voor-woord kennen.’
Ben en Merve raken in discussie over wanneer hun eerste plaat werd uitgebracht – 2017? 2018? ‘Ik weet het echt niet’, zegt Merve. ‘M’n geheugen is fucked. We toeren zoveel dat alles een waas is.’ Ben voegt hieraan toe: ‘Zeker weten. Soms vragen mensen: ‘Waar was je vorige week? Waar ben je volgende week?’. Sorry, geen idee.’ Uiteindelijk leert Spotify dat On uitkwam in 2018, terwijl de band een jaar ervoor al een KEXP-sessie in zijn zak had, een van Ben zijn favoriete momenten. ‘Een aantal van mijn favoriete bands heeft daar gestaan, dus dat was wel echt een bijzonder moment.’
HET SUCCES IS voor Altin Gün onverwachts, maar de band is ambitieus. ‘We hebben iets nieuws nodig’, zegt Ben. ‘Anders staan we stil. We moeten dingen blijven uitbrengen.’ Hij schenkt alledrie de glazen bij. ‘Een livealbum, misschien’, reageert Merve. ‘Eventueel een singletje. Maar er is geen haast voor een album. Er is niet eens een plan voor een album.’ Merve weet wél te zeggen wat het eindstation is voor Altin Gün: ‘Mars’.
Wat het ook mag worden, Altin Gün brengt een verfrissend geluid. Het drukke tourschema kan zowel vermoeien als inspireren, net als dat publieksverwachtingen kunnen aanzetten tot innovatie of stagnatie. Het podium is voor de band en we zullen ongetwijfeld merken hoe dat uitpakt. Er zal genoeg gelegenheid zijn om de band live te zien, onder andere tijdens Noorderslag 2020 in januari.
ALTIN GÜN live: 7/12 Doornroosje, Nijmegen. 15-18/1, Eurosonic Noorderslag, Groningen.
