Vlaming Wouter Bulckaert heeft twee obsessies: Groot-Brittanniƫ en David Bowie. In zijn nieuwe boek Beter Dan Bowie belicht hij dertien Britse albums uit de jaren zeventig van artiesten die altijd in de schaduw van de Thin White Duke bleven staan.
De Vlaamse schrijver en muzikant Wouter Bulckaert publiceerde eerder biografieĆ«n van Randy Newman, Ry Cooder en J.J. Cale. In zijn boek Vinylpraat (2020) belichtte hij een aantal voor hem cruciale popalbums. Lag daarin de nadruk op zijn persoonlijke relatie met de platen in kwestie, in zijn nieuwe boek Beter Dan Bowie zoomt Bulckaert in op de maatschappelijke context van een dertiental lpās uit het Engeland van de jaren zeventig.
Een handvol obscure en/of vergeten Britse albums wordt niet alleen afgezet tegen de politieke situatie van die tijd (de opeenvolgende regeringen van Heath, Wilson, Callaghan en Thatcher), maar ook en vooral tegen het werk van David Bowie, volgens Bulckaert de benchmark van de seventiespop/rock en een artiest die boven alles en iedereen uittorent. Dat de in het boek besproken artiesten ā overigens allemaal mannen ā niet aan Bowieās succes konden tippen was zeker niet alleen aan pech of toeval te wijten, maar zeker ook aan een voorliefde voor het goede leven en rode wijn dan wel gebrek aan ambitie, aldus Bulckaert.
Toch hebben al die eigenheimers minimaal Ć©Ć©n meesterwerk op hun naam staan, en deze worden in dit boek even liefdevol als scherpzinnig onder de loep genomen. Voor een kind van de seventies als ondergetekende is Beter Dan Bowie een feest van herkenning; ook bij mij staan albums als Joy Of A Toy (Kevin Ayers), Solid Air (John Martyn) en Godbluff (Van Der Graaf Generator) voor in de platenkast. Het is niet alleen pop/rock wat de klok slaat, ook punk/wave (Wire, Magazine) en dub (Linton Kwesi Johnson) zijn vertegenwoordigd.
Met dit boek preekt Bulckaert vooral voor eigen parochie; als introductie tot dit deel van de pophistorie voor jongere generaties graven zijn essays iets te diep. Maar zijn schrijfstijl is prettig en zijn observaties zijn lezenswaardig. Zo noemt hij Godbluff (niet toevallig ook een grote favoriet van OOR-icoon Bert van de Kamp) āde voorloper van een vorm van muziek die er nooit kwamā. Wat mij betreft verdient de vorm van dit boek navolging.
BETER DAN BOWIE door Wouter Bulckaert is verschenen bij uitgeverij Mammoet. Als je nu een halfjaarabonnement (ā¬36) op OOR neemt, krijg je het boek Beter Dan Bowie cadeau! Kijk hier.