Op de dag van schrijven heeft hij net een vintage Radiohead-T-shirt (circa My Iron Lung) aan een meisje in Parijs verkocht, en een ‘ultra zeldzaam’ Smashing Pumpkins-exemplaar aan iemand in… San Diego, Californië. En alles tegen ‘terrific prices’. Ja, de zaken gaan goed in het onlinewinkeltje van mijn Amsterdamse Facebookvriend (tevens ex-popjournalist, drukbezet dj én wat de Britten een all-round good bloke zouden noemen).

Wie nog oude bandshirts heeft liggen die toch maar liggen te verstoffen, mag die gerust bij hem aanmelden, dan checkt hij hoeveel ze waard zijn en verkoopt ze desnoods voor je. Ach ja, de wondere wereld van het band-T-shirt. Vele tientallen bezat ik er ooit (rule number one: nóóit een concert bezoeken in een shirt van de optredende act). En nu we toch in de maand zitten waarin The Dark Side Of The Moon 50 is geworden (en Roger Waters in OOR staat), kan ik mijn allereerste best verklappen: eentje van Pink Floyd.

Gekocht in Londen, eigenlijk al midden in het ontluikende punktijdperk dus what was I thinking, maar toch. Ik heb ’m niet meer. Ik heb sowieso bijna niks meer. Ik had ze allemaal voor mijn Facebookvriend moeten bewaren, maar in plaats daarvan ging de hele collectie geleidelijk naar de kringloop. Bandshirts, je ontgroeit ze. Even graven in de kledingkast levert nu nog een handvol exemplaren op: twee Wire-shirts (je bent fan-voor-het-leven of niet), tweemaal Swans (weinig gedragen wegens iets te aanstootgevend), een mooie blauwe Kraftwerk met Autobahn-logo en een dierbare van jeugdheld Bowie.

Plus twee gevalletjes ‘haha, lachen toch?’ die ik niettemin nooit heb durven aantrekken: eentje van de groep Desperate Journalist (ja, die bestaat) en een shirt met daarop de drie Police-leden en de kreet ‘Fuck NWA’ (wie ’m niet snapt, gaat maar even googlen). De laatste band van wie ik heb overwogen een T-shirt aan te schaffen is Einstürzende Neubauten, vanwege hun wonderschone, onverwoestbare logo (google gerust even verder) – een beeldmerk dat ik zelfs ooit als tatoeage heb overwogen. Maar ik dwaal af. In mijn kast stuitte ik zojuist op een 40 Jaar OOR-shirt. Wat zouden ze daar in San Diego voor geven?

De nieuwe OOR is uit!

Bestel ‘m hier.