Hij was de stilte in de storm – en tegelijk stuurde het kabaal van zijn drumstel bijna zestig jaar lang de grootste rock & rollband ter wereld aan. Charlie Watts, de gentleman drummer van The Rolling Stones, overleed op 24 augustus 2021 en wordt nu geëerd met de officiële biografie Charlie’s Good Tonight – naar de beroemde zin die Mick Jagger in 1969 uitsprak op Get Yer Ya-Ya’s Out. Al maakt journalist Paul Sexton er meer een uitgebreid post-mortem van dan de zo gedroomde schelmenroman.
Als er iets opvallends spreekt uit het verhaal van Charlie Watts is het wel hoe onopvallend de man door het leven ging. En voor iemand die verknocht was aan dure kleding en mooie maatpakken droeg hij best wel vaak het verkeerde jasje. Hij speelde rock & roll, maar hield eigenlijk van jazz. Hij toerde in de meest roemruchte entourage aller tijden, maar deed niet aan groupies en gebruikte zelf nauwelijks drank of drugs (op een korte oprisping in de jaren tachtig na). Hij verzamelde auto’s, maar had zelf geen rijbewijs. Hij hield paarden, maar reed zelf niet. En zijn collectie oorlogsmemorabilia strookte ook niet echt met de kalme, gedistingeerde uitstraling die Watts al in de hysterische jaren zestig aannam.
De smeuïgste anekdote is dan ook overbekend: Mick Jagger die Charlie Watts ‘mijn drummer’ noemt en na een klap voor zijn smoel te horen krijgt: ‘Ik ben niet jouw drummer, jij bent mijn zanger.’ Een anekdote die in Charlie’s Good Tonight wel aan bod komt, maar door de ontvanger van de zeldzame uithaal nogal wordt gedownplayed – wat we van Jagger overigens wel gewend zijn. Charlie’s Good Tonight was al in de maak toen het hoofdonderwerp onverwacht overleed, het precieze hoe en wat van Charlie’s heengaan blijft op verzoek van de familie achterwege. Wat rest is een aaneenschakeling van loftuitingen, karakterschetsen en liefdevolle herinneringen, onder aanvoering en goedkeuring van zowel Mick Jagger als Keith Richards, die beiden tekenen voor een voorwoord.
Watts, opgeleid als graphic designer, wordt grondig gerehabiliteerd als ontwerper van albumhoezen en de concertpodia die hem in de jaren negentig en de nieuwe eeuw zo tegenstonden, maar plichtsgetrouw als hij was, liet de drummer zich keer op keer overhalen en miste al die jaren niet één concert. Charlie’s Good Tonight is met z’n unieke blik op het kloppende hart van de Stones allesbehalve saai te noemen, maar steekt wel enigszins beleefd en braafjes af tegen bijvoorbeeld de autobiografieën van Keith Richards, Ron Wood of Bill Wyman, of het recente relaas van Mick Jagger zoals opgetekend door Philip Norman.
Misschien had de maker nog even moeten wachten, om het warme doch wollige verhaal uit de In Memoriam-sfeer te trekken en wat afstand tot z’n onderwerp op te bouwen. Het wegvallen van Charlie Watts lijkt in z’n eigen boek nog niet helemaal verwerkt te zijn. Too soon, zeggen we dan.
Als je nu een halfjaarabonnement (€34) op OOR neemt, krijg je het boek Charlie’s Good Tonight van Paul Sexton cadeau! Kijk hier.