Terwijl de rest van Nederland in de ban was van RIVM-grafieken en ziekenhuiscijfers, zette een stelletje zolderkamerknutselaars min of meer onafhankelijk van elkaar een nieuw genre neer. Gladde Paling, Vieze Asbak, Natte Visstick, Dikke Baap, Opgekonkerd; dat zijn de namen.

Knettergekke muziek maken ze, opgefokte hak-op-de-taktunes vol gejatte melodieën, tekenfilmsamples en terrorbeats. Ze gaan hoorbaar vrij intuïtief te werk, lol lijkt de belangrijkste drijfveer. Soms rijgen ze wel erg inspiratieloos oude liedjes aan elkaar, op andere momenten gaan getreiter en genialiteit uitstekend samen. Gladde Paling maakte bijvoorbeeld een nummer van het default alarmmuziekje van Samsung en bouwde het omroepsignaal van de NS om tot een rustgevende melodie. De snoeiharde Da Hool-remix van Vieze Asbak zou ik best primetime op ADE willen horen.

De muziek – door 3voor12 ‘memetechno’ gedoopt – roept herinneringen op aan de begindagen van punk, hiphop, gabber, baile funk en andere plotselinge genres. De vrijheid, de lak aan regels, het omarmen van de onkunde; het zit er allemaal in.

Diverse platenmaatschappijen schijnen interesse te hebben getoond, vooralsnog zonder succes. Publisher Cloud 9 wilde desondanks een slaatje slaan uit de hype en stuurde zijn eigen producers een mail, die in handen kwam van 3voor12: ‘Wij weten zeker dat jullie dit minstens net zo goed kunnen, en willen dan ook graag investeren in een paar toffe releases.’

Iedereen boos, natuurlijk. De reactie van Cloud 9 maakte het er niet beter op. ‘We staan achter onze manier van werken. Zo werkt de muziekindustrie. Als we niet meegaan in nieuwe dingen, kunnen we de tent beter opdoeken.’

Nu loop ik al een tijdje mee in die muziekindustrie, en ik weet toevallig dat het overgrote deel ervan er heel anders tegenaan kijkt. Het draait in de eerste plaats om de muziek. Geld verdienen komt daarna pas. Bedrijven als Cloud 9 vervullen daarin overigens een belangrijke rol. Dankzij hun netwerk en expertise kunnen artiesten hun muziek slijten aan bijvoorbeeld reclames en tv-series. Naast enkele grootverdieners vertegenwoordigt Cloud 9 ook bands als Altin Gün en Pip Blom. Dat lijkt me een goede zaak.

Als artiesten ervoor kiezen het grote geld na te jagen, moeten ze dat natuurlijk zelf weten. Meestal levert het weinig enerverends op, maar soms gaan creativiteit en winstbejag hand in hand. Denk aan de Nederlandse hiphop van het afgelopen decennium. Het succes van onze rappers was jarenlang tegelijkertijd hun aantrekkingskracht.

In de memetechno zijn juist het amateurisme en de anonimiteit van de makers deel van de essentie. Cloud 9 snapt dat ook en vraagt zijn producers daarom anoniem te werk te gaan, ‘dus niet met jouw artiestenprofiel of ons labelprofiel, ook niet in de credits.’

Dat je een nauwelijks ontloken genre vroegtijdig kapot dreigt te maken is al sneu genoeg. Je eigen artiesten oproepen om willens en wetens de luisteraar voor de gek houden gaat nog een stap verder. Dan kun je de tent inderdaad beter opdoeken.