Ook waar popmuziek gemaakt wordt, vallen doden. Maar omdat we deze wetmatigheid niet schouderophalend naast ons neer wensen te leggen, branden we in de kersteditie van OOR en op OOR.nl een kaarsje voor de popdoden van 2024. Vandaag: Kris Kristofferson (28 september, 88 jaar).
Foto Guillaume Laurent (CC)
‘It’s Sunday morning and I’m holding your hand / Frogmarching us home to a bed made of tears / As Kris Kristofferson walks by kicking a can / In a shirt he hasn’t washed for years.’ Zo klinkt het dus als Nick Cave je een eresaluut brengt. Hij deed het in Frogs, van zijn jongste album Wild God. Voor wie het weten wil: het knipoogt naar Kristoffersons song Sunday Mornin’ Comin’ Down, met daarin de regels ‘I fumbled through my closet for my clothes / And found my cleanest dirty shirt’.
Je zou van de Amerikaanse countryzanger, songwriter, activist en acteur kunnen zeggen dat zijn liedjes bekender waren dan hijzelf: Me And Bobby McGee, Help Me Make It Through The Night, het al genoemde Sunday Mornin’ Comin’ Down – in de versies van Janis Joplin, Gladys Knight & The Pips en Johnny Cash werden het grote hits. Ook Elvis Presley, Bob Dylan en Mariah Carey coverden zijn werk; Willie Nelson nam in 1979 zelfs een compleet album op met Kristofferson-songs. En dan was er natuurlijk ook nog een filmcarrière, en die was niet bescheiden: Kristofferson speelde in meer dan honderd films, waaronder een paar klassiekers: Pat Garrett And Billy The Kid, Alice Doesn’t Live Here Anymore en vooral A Star Is Born (met Barbra Streisand), waarvoor hij een Golden Globe ontving.
Zijn grote kracht? Authenticiteit met een rauw randje. What you see is what you get. De outlaw met de bronzen stem. Het werkte door in zijn songs én zijn filmrollen. In 2021 ging Kristofferson met pensioen. Hij overleed op het Hawaiiaanse eiland Maui, waar hij een huis bezat.
