Weinig bands toerden zo vaak de wereld rond als Bon Jovi, maar of ze de Stones gaan evenaren is onduidelijk. Zanger Jon Bon Jovi worstelt met zijn stembanden, leert de documentaireserie Thank You, Goodnight – The Bon Jovi Story.
Voor Bon Jovi kwam Live Aid een jaar te vroeg. Het was hun derde album Slippery When Wet, met de hitsingles You Give Love a Bad Name en Livin’ On A Prayer, dat de groep uit New Jersey in 1986 naar sterrenstatus katapulteerde. De som van hun verkoopcijfers zou allengs oplopen naar een getal met acht nullen.
Voor fans wereldwijd is Bon Jovi de perfecte rockband. Rauw genoeg om de buren te storen, braaf genoeg om geen ruzie te stoken. Voor haters wereldwijd is Bon Jovi de band van de niksigheid. Geen pop, maar ook geen hardrock en zeker geen metal. Non Jovi.
Honger
Voor de eerste groep is de documentaireserie Thank You, Goodnight – The Bon Jovi Story een warm bad waarin het vier afleveringen en vijf uren lang fijn poedelen is. Een smörgåsbord voor de fan, een marathon voor de buitenstaander.
Jon Bon Jovi, zanger en voorman van het vijftal, is een sympathieke gast van eenvoudige komaf met een gestaalde werkethiek en een brandend verlangen. Het is zijn honger, niet naar geld of status maar naar een bestaan als rocker, die vijf uur lang van het scherm spat. Hij wil niemand teleurstellen, hij kruipt desnoods over gloeiende kolen. En het is diezelfde honger die uiteindelijk ook de zanger uitput, zo blijkt.
Kampioen van de toonsprong
Bon Jovi komt uit New Jersey, buurstaat van New York. Het scheelt maar een paar kilometer en maakt een wereld van verschil – het verschil tussen Bruce Springsteen en Lou Reed. Geen stadse fratsen, maar aanpakken en gaan. Het is het verschil tussen – op Nederlandse schaal – Amsterdam en Volendam. Bon Jovi staat voor het heartland, niet de ‘elite’. De fans kunnen zich met hen identificeren.
Qua muziek is Bon Jovi een allemansvriend, de golden retriever die enthousiast kwispelt. Het is Bruce Springsteen lite, het is Van Halen lite en het is Europe lite. Niet te hard schudden en voilà, de Dire Straits van de hardrock. Of de antithese van Guns N’ Roses, manager Don McGhee noemt het funrock. Daarom werd Bon Jovi een van de populairste acts van de planeet en zijn The Hooters, om maar wat te noemen, goeddeels vergeten.
Hun liedjes gaan over personages die iedereen kan herkennen. Ze zijn de kampioen van het moduleren, de toonsprong. In It’s My Life, hun hit uit 2000 die hen een nieuwe generatie fans bracht, maar liefst een terts, bijna anderhalve noot. Dat lukt de zanger op zijn zestigste niet meer. Hij weet het zelf ook.
Gouden koppel
Jon Bon Jovi is uit hetzelfde hout gesneden als Bruce Springsteen, Southside Johnny en Billy Falcon, romantici die tegen de zelfkant schurken, rebellen met een hart van goud. Hij belichaamt de Amerikaanse droom, heeft met zijn tomeloze inzet zijn wens weten te verwerkelijken. En net als zijn vriend Bruce Springsteen, met wie hij urenlange autoritten maakt, is hij zijn nederige afkomst niet vergeten. De door hem gestarte JBJ Soul Kitchen is een gaarkeuken voor minderbedeelden.
Zo gedisciplineerd als de zanger is, zo bandeloos is zijn muzikale kompaan, gitarist Richie Sambora. Ze vormen een gouden koppel, beiden hebben de mentaliteit van bandleider en hun stemmen mengen magistraal. Maar in hun allereerste tv-interview is het al duidelijk: Jon Bon Jovi en zijn maten zitten gebroederlijk naast elkaar, Sambora in een zetel ernaast.
Richie Sambora keerde niet terug in de band (zijn keuze), nadat hij in 2013 verstek moest laten gaan voor de geplande tournee. Voor de camera van de documentairemakers zit een man met het gelaat en de motoriek van een drinker. Hij was overigens niet de enige van het stel. Bassist Alec John Such verliet de groep in 1994 en overleed in 2022. Aan hem is Thank You, Goodnight opgedragen.
Twee films in één
De documentaire weet de aandacht vijf uur vast te houden omdat het twee films in één biedt. De rode draad is de tournee van 2022 die de aanzet had moeten zijn tot het veertigjarige jubileum van de groep. Maar Jon Bon Jovi heeft stemproblemen en de tournee wordt afgebroken. Hij gaat in therapie, wordt geopereerd en doet er alles aan om terug te komen. Of dat lukt?
Dat hier en nu wordt afgewisseld met het verhaal van de groep: de beginjaren, de doorbraak, het delirium van het mondiale succes, de eindeloze tournees (weinig bands werkten zo hard als Bon Jovi), de uitspattingen, de problemen en Jon’s niet aflatende drang om te blijven groeien – het is het archetypische verhaal van een succesvolle groep tijdens de hoogtijdagen van de rock.
De documentaire is de opmaat naar het zestiende album, Forever, dat 7 juni verschijnt. Die plaat sluit af met Hollow Man. Of de groep ooit nog zal toeren is onduidelijk.
Thank You, Goodnight – The Bon Jovi Story is vanaf 25 april te zien via Disney+.
