Je kunt veel van Abel ‘The Weeknd’ Tesfaye zeggen, maar niet dat hij soul heeft. En daar is op zich niets mis mee. Sterker nog: het was ooit een van zijn krachten. Op House Of Balloons, zijn doorbraakmixtape, zong de 27-jarige Amerikaan op emotieloze toon over zaken die louter dienden om de leegte in zijn hart te vullen. Seks, drugs, geld? Zodra The Weeknds’ kille glijstem het erover had, werd het direct betekenisloos. Clubbangers waarin Tesfaye’s zijn knuppel omschrijft als beurs van overmatig gebruik of waarin automerken en snuifwaar elkaar zin voor zin afwisselen maakt hij nog steeds. In overvloed. Maar in het kader van de variatie is The Weeknd óók gaan zingen over de liefde en relatieperikelen. En dat moet hij dus niet doen.
Een emotieloze man die doet alsof hij iets voelt. De ongeloofwaardigheid druipt er vanaf wanneer Tesfaye vanavond, in een uitverkochte Ziggo Dome, liedjes met gevoelige thema’s opvoert. Veel tenenkrommender dan Nothing Without You wordthet bij een concert zelden. En ook wanneer een nummer door z’n dansbaarheid enigszins vrolijk klinkt, ontbreekt op het podium ieder teken van oprechte vreugde. Met Max Martin-producties Rockin, Secrets en Can’t Feel My Face poogt The Weeknd Michael Jackson te imiteren, maar meer dan vocale overeenkomsten zijn er niet. We zien geen dansmoves, geen passie en nog geen grammetje enthousiasme. The Weeknd als doorsnee popster; het lijkt tien keer nergens op.
Nee, veel beter is Tesfaye in het brengen van hersenloze r&b-bangers. Het is alsof de jongen nooit volwassen is geworden. Terwijl hij er geen oprechte I love you uitkrijgt, dropt hij patserige macho-teksten met de grootste mogelijke overtuigingskracht. The Weeknd is goed met z’n punchlines, hoe slecht of fout ze inhoudelijk ook zijn. ‘Got a sweet Asian chick, she go Lo Mein’, klinkt een slotzin van Reminder, die zelfs door drie Aziatische meisjes naast mij wordt meegeschreeuwd.
Vooral in de eerste drie kwartier van zijn show gooit Tesfaye er knaller na knaller na knaller uit. Often, All I Know, Six Feet Under, Acquainted, Starboy, Party Monster! Harde beats met dikke baslijnen, trappy ritmes en spacy elektronica bulderen genadeloos uit de speakers, terwijl een bewegelijk ruimteschip van Star Destroyer vorm en formaat de zaal trakteert op neon, rook en lasers.
Inhoudelijk heeft The Weeknd echt niets te bieden. Zodra zijn nummers ook maar een beetje de diepte in gaan, gaat het mis. Zodra de stemming van zijn songs van donker naar licht, of de teksten van masochistisch naar romantisch gaan, verandert de zanger in een bar slechte acteur. Maar voor stompzinnige party-r&b en big budget visuals ben je bij hem aan het juiste adres. Tesfaye is een zeer beperkt popster en artiest, maar zijn geringe talenten blijken voldoende om een Ziggo Dome vol jong grut herhaaldelijk in te pakken. Niets meer, niets minder.
Door Randy Timmers / Fotografie: Luuk Denekamp
Gezien: 24 februari 2017, Ziggo Dome, Amsterdam
