‘Dit is de grootste zaal waar ik ooit in heb gespeeld!’ verklaart Ulven terwijl ze AFAS Live in kijkt. Vorig jaar zou de Noorse singer-songwriter al in TivoliVredenburg staan, maar deze show werd een jaar opgeschoven vanwege problemen met haar stembanden. Nu staat ze dus in een veel grotere zaal, tot de nok gevuld met tienermeiden én met een gezonde stem. Marie Ulven (haar echte naam) is dus helemaal klaar voor haar Make It Go Quiet Tour. Of AFAS Live er ook klaar voor is, valt nog te bezien.
Fotografie Arend Jan Hermsen
Daarmee bedoel ik absoluut niet de fans. Zodra Ulven het eerste nummer inzet, getiteld You Stupid Bitch, gaat de zaal los. Meiden sprinten vanaf de tribune met een rotgang de zaal in om te dansen. De liedjes van het meest recente girl in red-album If I Could Make It Go Quiet blijken echt crowdpleasers. Toegankelijke indiepop met niet al de ingewikkelde lyrics, makkelijk mee te schreeuwen, goed om op te springen. Een huishoudrecept voor een gezellige avond.
Wat bedoel ik dan wel? De show wordt meerdere malen stilgelegd. Het is geen onbekend fenomeen dat concertgangers flauwvallen in de snikhete mensenmassa die wel vaker ontstaat in AFAS Live. Dermate dat Ulven de show meerdere keren stil moet leggen. Niet een of twee keer, wat nog wel eens gebeurt na de Astroworld-tragedie, maar zo vaak dat het niet meer op één hand te tellen is.
Zodra ze ziet dat iemand niet lekker gaat, stuurt Ulven security de zaal in. Naarmate dit vaker gebeurt, is haar lichte irritatie naar de ietwat trage security voelbaar. Ze drukt haar publiek meermaals op het hart om voldoende water te blijven drinken. Voor de fans vooraan heeft ze geregeld dat er water wordt uitgedeeld, de rest verzoekt ze dringend om vaak naar de bar te gaan om water te drinken. ‘Alle opbrengsten van de bar van vanavond gaan regelrecht mijn zak in’, grapt ze.
Hoewel het een paar keer bijna fout gaat met fans die in elkaar zakken, loopt het dankzij de oplettendheid van girl in red allemaal goed af. De oprechte bezorgdheid om fans is iets wat me vaker opvalt bij indieconcerten, en dan vooral bij jonge vrouwelijke artiesten. Wat mij betreft een blijvertje, als we allemaal wat meer op elkaar letten zijn concerten een stuk leuker voor iedereen. Dan maar even de show stopzetten, dat is beter dan knock-out gaan.
De publieksinteractie is te vergelijken met wat Harry Styles doet. Bordjes met vreemde verzoeken, bijvoorbeeld om een plectrum te ruilen voor een zak stroopwafels (wat twee gelukkige meiden nog lukt ook). Een meisje krijgt Ulven zelfs zo ver om haar moeder te bellen om te vertellen dat ze lesbisch is. ‘Je dochter is gay!’ roept ze met een joelende zaal achter zich in de telefoon van het meisje. Het is allemaal enorm aandoenlijk om te zien en maakt een show toch een stuk menselijker. De ietwat ongemakkelijke en enorm eerlijke praatjes tussen de nummers door maakt deze show one of a kind.
Muzikaal sluipt de eentonigheid wel in de set. Vrijwel alle nummers van girl in red gaan over LHBTI-relaties en alles daaromheen. Ongeveer dezelfde productie, zelfde bpm, zelfde gitaarrifjes. Prima liedjes, maar anderhalf uur zingen over hetzelfde onderwerp over een gelijksoortige track moet je ook maar kunnen. Toch is het niet echt storend. De uitvoering is zo goed en vol energie dat de show niet inzakt. Een van de muzikale hoogtepunten is het tweeluik We Fell In Love In October en October Passed Me By. Liedjes die vier jaar van elkaar af zijn uitgebracht, over het begin en het eind van een relatie. De zaal eet uit haar hand.
Het is te merken dat Girl in Red nog wat onzeker is over haar stem. ‘Ik ben bang om mijn stem te veel te gebruiken, omdat ik vorig jaar met die blessure zat’, zegt ze. Ze laat veel lange uithalen aan haar publiek over, zoals bij Midnight Love. Tuurlijk pakken haar fans het wel voor haar op, zij zorgt voor hen en zij zorgen voor haar.
‘Ik voel me net Oprah’, lacht Ulven als ze al haar plectrums het publiek in strooit. ‘Jíj́ krijgt een plectrum en jíj́ krijgt een plectrum!’ Gierig is ze in elk geval niet. Tijdens haar laatste nummer, haar grote doorbraak I Wanna Be Your Girlfriend, klimt ze van het podium af om met haar publiek te kunnen dansen. Stagediven? Absoluut niet, veel te gevaarlijk. Straks raakt er nog iemand gewond – en dat moeten we niet hebben. Dan zouden al die uitgedeelde flesjes water voor niets zijn geweest.
